براساس مواد ۶۰ تا ۶۳ برنامه هفتم توسعه که معطوف به اقتصاد دریامحور است، دولت قادرخواهد بود با توسعه زیرساخت‌ها در جزایر سه‌گانه ایرانی، حق حاکمیت ایران بر جزایر خود در خلیج فارس را تقویت کند. در ماده ۶۰ برنامه هفتم توسعه، نهادهایی همچون وزارتخانه‌های کار، نیرو، نفت و همچنین سازمان حفاظت محیط زیست مکلف شده‌اند نسبت به توسعه زیرساخت‌های مربوط به حوزه خودشان در استان‌های ساحلی جنوب کشور، دست به اقدام بزنند. همچنین در مواد ۶۱، ۶۲ و ۶۳ به ترتیب بازسازی و نوسازی زیرساخت‌ها در بنادر بازرگانی، افزایش سهم کشور از بازار سوخت‌رسانی و ارائه خدمات جانبی به کشتی‌ها و افزایش صید محصولات شیلاتی کشور مورد توجه قرار گرفته‌اند.

سران ۶ کشورعرب شورای همکاری خلیج فارس (امارات، کویت، عربستان، بحرین، قطر و عمان) در پایان چهل و پنجمین اجلاس خود که روزیکشنبه در کویت برگزار شد بیانیه‌ای با ۱۵۴ بند صادر کردند که بند‌های ۸۳ و ۸۴ و ۸۵ و ۸۶ و ۸۷ آن مربوط به جزایر سه گانه ایرانی بوموسی و تنب بزرگ و تنب کوچک است. در این بیانیه آمده است که شورای عالی سفر‌های مکرر مقامات ارشد ایران به سه جزیره اشغالی اماراتی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را محکوم کرد که آخرین آن‌ها سفر وزیر راه و شهرسازی ایران در ۵ نوامبر ۲۰۲۴ به جزیره ابوموسی با هدف حمایت از طرح ساخت ۱۱۰ واحد مسکونی استعماری در این جزیره بود و سفرعلی رضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به جزیره ابوموسی در تاریخ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴ که طی سخنانی جزایر اماراتی را متعلق به ایران دانست.

احمد دنیامالی سه‌شنبه در جمع مسوولان شهرستان بوموسی گفت، یکی از مهمترین مسایل در جهت برگزاری رقابت های ورزشی، فراهم‌سازی شرایط اقامت و اسکان در جزیره بوموسی است که باید برنامه هماهنگی برای تحقق این موضوع تدوین شود. وی با تاکید بر تعامل و هم‌افزایی همه ارگانها به منظور توسعه همه جانبه جزایر سه‌گانه ایران اسلامی، افزود امروز شاهد حضور وزیر میراث فرهنگی و گردشگری در بوموسی هستیم و به طور یقین با تعامل هر دو دستگاه ورزش و گردشگری شاهد رشد و توسعه هر چه بیشتر این جزیره زیبا خواهیم بود. یکی از مهمترین جاذبه‌های جزیره بوموسی، فراهم بودن بستر مناسب برای ورزش‌ها و تفریحات دریایی و ساحلی است که باید روی آن برنامه‌ریزی شود و .... شنیدن این گونه حرف های آب دوغ خیاری بدون پشتوانه بودجه ای و نگاه جامع توسعه ای و صرفا حرف زدن برای پر کردن موقعیت آنهم از زبان یک وزیر، رنج آور است . موضوعی که بدلیل ضعف های نظارتی، ضعف در انتصابات( ارتباط گرایی سیاسی) و دوری از شایسته سالاری ،تبدیل به امری عادی برای مردم شده است.

‌می‌گویند هر وقت بحث تمامیت ارضی مطرح می‌شود، جزایر و جزیره نشین‌های ایرانی، در کانون توجه قرار می‌گیرند و با رفع تهدید، فراموشی پشت فراموشی. بنظر می‌رسد که فصل نگاه رویدادی به توسعه جزایر ایرانی به اتمام رسیده و توسعه جزایر نیازمند یک رویکرد جامع و همه‌جانبه است که شامل توسعه زیرساخت‌ها، جذب سرمایه‌گذاری، تقوت همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، و بهبود شرایط زندگی ساکنان می‌شود. اهمیت استراتژیک و اقتصادی این جزایر، سرمایه‌گذاری در زمینه‌های گردشگری، انرژی‌های تجدیدپذیر، صنایع محلی و آموزش یقینا به توسعه پایدار و رونق اقتصادی آن‌ها می‌انجامد. تقویت همکاری‌های بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی از طریق ارائه مشوق‌های مالیاتی و توافق‌نامه‌های همکاری می‌تواند به افزایش بهره‌وری و توسعه سریع‌تر این مناطق را رقم می‌زند. در نهایت، این اقدامات نیازمند یک جهش ملی یا حتی فراملی است «باید با هم‌افزایی دولت، نهاد‌های محلی و بخش خصوصی اجرا شود تا نتایج مطلوب و پایدار حاصل شود».

به ادله محکمه پسند و شرعی می‌توان برخی از مدیران اجرایی در جمهوری اسلامی ایران را بی غیرت نامید. بی غیرتی در این مورد نه یک توهین بلکه ذکر صفت است. بیانیه‌ی مشترک اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس، اعتراضات گسترده‌ای را به وجود آورده. اما سوال اینجاست که چرا هیچ کسی در ایران، پاسخ مستقیم و عملیاتی به امارات نمی‌دهد؟ متاسفانه در دهه نود، لنگر ارزی کشور در دبی و بر روی درهم انداخته شده است. همین حالا هم نفت ایران به چین فروخته می‌شود، اما یوآن آن به درهم تبدیل شده و سپس خرج می‌شود. اتکای صادرات کشور به دبی نیز واضح است و حتی در تسویه مالی با عراق و افغانستان هم، درهم دبی است که کار اصلی را انجام می‌دهد. این وضعیت وابسته باعث شده تا امکان ارائه پاسخ جدی و جلوگیری از پیش‌روی شیخ‌نشین جنوبی بسیار محدود شود و اساسا کسی در تهران اراده‌ای برای آن را نداشته باشد. ما درخواست انحلال امارات و بازگرداندن ان به ایران را نداریم، اما انتظار گوش مالی شدید دیپلماتیک و سیاسی با همساه‌ای که بی ادبی را به حرمت شکنی رسانده، حداقل انتظار ما می‌باشد.

اولین اجلاس سران اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس در بروکسل برگزار شد و در بیانیه مشترک نشست پایانی کشور‌های عضو شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا، ادعا‌هایی درباره جزایر سه گانه ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و بوموسی مطرح شده و در بیانیه مشترک نشست پایانی آورده شده است که ما از ایران می‌خواهیم به اشغال جزایر سه گانه امارات متحده عربی، تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی که نقض حاکمیت امارات متحده عربی و اصول منشور سازمان ملل متحد است، پایان دهد.. اتحادیه اروپا دومین شریک تجاری بزرگ کشور‌های شورای همکاری خلیج فارس محسوب شده و در سال ۲۰۲۳، واردات سوخت‌های معدنی بیش از ۷۵ درصد از واردات اتحادیه اروپا از کشور‌های شورای همکاری خلیج فارس را تشکیل می‌داد. بررسی بیانیه‌های گذشته نشان می‌دهند که روسیه پیش از این در بیانیه مشترک با کشور‌های عربی نه تنها از مواضع ادعایی امارات حمایت کرده بود بلکه راهکار‌های مورد حمایت امارات از جمله «ارجاع به دادگاه بین المللی» را مورد تصدیق قرار داده بود. در بیانیه مشترک امارات با چین مالکیت جزایر متعلق به امارات یا ایران اعلام نشده یا حاکمیت امارات بر جزایر تاییده نشده بلکه موضوع جزایر به عنوان یک اختلاف اعلام و خواستار حل این اختلاف شده اند. نکته خطرناک بیانیه مشترک شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا درباره جزایر سه گانه ایرانی این است که آنرا «اشغال شده» توسط ایران می‌داند. لذا، کوتاه آمدن در این چالشی که امارات مدت‌ها در مقابل ایران قرار داده است جایز نیست. بسنده کردن به احضار سفیر به وزارت خارجه و ابلاغ یادداشت اعتراض به وی دردی را دوا نخواهد کرد. بنظر می‌رسد که تنها راه عملی برای نقش بر آب کردن اقدامات امارات اعمال حاکمیت کامل بر جزایر سه گانه از سوی ایران است.

سه‌جزیره کوچک ایرانی که هم اکنون موضوع مباحث مرزی میان ایران و امارات قرار گرفته، درحقیقت تا مدت‌ها، بخشی از مجمع‌الجزایر هرمز شناخته می‌شدند و کسی آن‌ها را با اسامی مستقل نمی‌شناخت، اما با کشف منابع نفتی در فلات قاره و نیز صف‌بندی بلوک شرق و غرب در خلال دهه‌های پنجاه تا نود میلادی و ایجاد شرایط جنگ سرد، هر وجب از سرزمین‌های حوزه خلیج‌فارس ارزش طلا پیدا کرد و بر سر سابقه مالکیت برخی از جزایر آن ادعا‌هایی بروز نموده است. اصل ادعا‌ها به حکومت نیابتی و غیرمستقل طایفه‌ای به‌نام قاسمی‌ها (مهاجران عراقی) بر برخی از جزایر و مناطق ساحلی خلیج‌فارس بازمی‌گردد که داستان و حکایت مفصلی دارد و از نظر حقوق بین الملل ادعایی مهمل بشمار می‌رود. علاوه‌براین حفاظت از حدود و ثغور مرزی و حفظ تمامیت آن‌ها ما را به شناخت هرچه‌بیشتر تاریخ و جغرافیای سرحدات بری و بحری ملزم می‌نماید و کوتاهی در این امر می‌تواند منافع ملی ما را خدشه‌دار سازد.

حمید ابوطالبی مشاور سیاسی حسن روحانی در خصوص آسیب‌شناسی سیاست خارجی کشور بعد از حمایت روس‌ها از ادعای واهی امارات می گوید که سیاست خارجی ما با دو آسیب عدم توازن و انسجام؛ مواجه می باشد. تا زمانی که از بحران در سیاست خارجی عبور نکنیم، امکان تکرار حمایت روسیه از امارات وجود دارد. منافع ملی، امنیت ملی و اکنون تمامیت ارضی ما زیر سؤال رفته است؛ چرا ما باید اصلا این مسیر را برویم؟ چرا ما باید به اینجا برسیم؟ اصلا تا الان روسیه یک ‌بار درباره موضع‌گیری‌ها و حمایت‌های تهران از مسکو در این سال‌ها از ایران تشکر کرده است؟! خیر. چرا؟ چون روسیه این را وظیفه ایران تفسیر می‌کند و مفروض گرفته که با توجه به ریل‌گذاری در سیاست خارجی تهران، همواره ایران باید از روسیه حمایت کند؛ چراکه ایران اهرمی برای ایجاد توازن در برابر روسیه ندارد.ابوطالبی در آسیب‌شناسی فضای سیاسی ناشی از شکل‌گیری موج تند انتقادی به روسیه باور دارد که این موج ضدروسی مانند موج ضدروسی تیرماه بیش از آنکه واکنشی از جنس سیاست خارجی باشد باید با عینک سیاست داخلی مورد تحلیل قرار گیرد.

حمایت مسکو از موضع شورای همکاری خلیج فارس درباره جزایر سه‌گانه ، مجددا موج روس ستیزی ایرانیان را بیدار کرده است. عقده ای تاریخی که بارها و بارها حقانیت آن در بحران ها و گلوگاه های رویدادی بر کوچک و بزرگ این کشور، اثبات شده است. روسیه همانند هر کشوری، برای تامین منافع ملی خود ، نوعی سبک بازی خاص دارد( مثل فرانسه که بازی پلیس بد- پلیس خوب می کند ، یا انگلیس که دولت پنهان مزدور می سازد، یا آمریکا که از تجارت آزاد و وابستگی اقتصادی و فناورانه شروع می کند و پایگاه سازی می نماید و غیره). بازی روسی، بازی دو سر برد نام دارد. هم با کسی که وارد معامله و پیمان می شود تجارت می کند و هم کلیه ریشه های او را در موقعیت مناسب و بشکلی قطره چکانی، در اختیار دشمنش قرار می دهد. برخی از منتقدین، این نوع کنش رفتاری روسیه را خنجر روسی ، نامیده اند. ویدئوی زیر، مصادیقی اثباتی از اعمال سیاست خنجر روسی ، برعلیه ایران است . بدون موضع گیری ولی بشکلی عمیق، مشاهده نموده و سپس تحلیل کنید.

اخیراً امارات متحده عربی تحرکات جدیدی را علیه تمامیت ارضی ایران در مورد جزایر سه‌گانه ایرانی در پیش‌گرفته است که از طرف رسانه‌های ایران چندان به آن پرداخته نشده است و دستگاه سیاست خارجی کشور نیز صرفاً از طریق سخنگوی وزارت خارجه به محکومیت ادعاهای امارات در مورد تمامیت ارضی ایران پاسخ داده است. این در حال است که روندهای سیاسی و دیپلماتیکی که امارات در طی یک سال اخیر به کار گرفته است به نظر می‌رسد بسیار هدفمند و برنامه‌ریزی‌شده است که نیازمند توجه بیشتری از سوی مقامات تصمیم گیر در کشور است.

بعد از آنکه چین و روسیه بیانیه‌ای را امضا کردند که ادعای امارات در خصوص جزایر سه گانه ایران را اعتبار می‌بخشید، این پرسش مطرح شد که چرا دولت سیزدهم در برابر کنشگری کشور‌های در نظام بین الملل غافلگیر می‌شود، این گزارش به بررسی ابعاد چرایی غافلگیری ایران پرداخته است.

ایران همواره به روسیه به عنوان شریک استراتژیک نگریسته و در بحران اوکراین هم از نظر تسلیحاتی با روسیه هم‌کاری کرده است. از ایران نیز در ادبیات سیاسی مسکو به عنوان شریک استراتژیک نام برده می‌شود، اما روسیه عملا در هیچ کدام از بحران‌هایی که متوجه تهران بوده به عنوان شریک ایران کاری از پیش نبرده است. مثلا در ارتباط با پرونده‌ی هسته‌ای اگرچه در مواضع رسمی از دستیابی ایران به انرژی صلح آمیز هسته‌ای حمایت کرده، اما هیچ‌گاه در برابر غرب و علیه منافع غرب برای ایران هزینه‌ای پرداخت نکرده است. ایران همیشه با مواضع پوتین در پرونده‌ی سوریه، عراق یمن و دیگر ماجرا‌های منطقه هم‌سو و هم‌راستا بوده است و به همین خاطر نیز هزینه‌های گزافی را به دوش ملت خود گذاشته است؛ هزینه‌های فروانی که میوه‌های آن نصیب روسیه شده است. اما اکنون روسیه بخاطر فرار کردن از انزوای سیاسی علی‌رغم توهین‌های مکرر کشور‌های عربی به تهران، چنین موضعی را خلاف تمامیت ارضی ایران اتخاد می‌کند.

سخنگوی وزارت امور خارجه با محکومیت بخش‌هایی از بیانیه نشست اتحادیه عرب در تونس تأکید کرد که جزایرسه‌گانه جزء لاینفک سرزمین و حاکمیت ایران است و تکرار این ادعاها تأثیری بر وضعیت حقوقی تعلق آنها به ایران ندارد.