مطابق ماده ۱۶۰ قانون مجازات اسلامی ادله اثبات جرم عبارت است از: اقرار، شهادت، قسامه و سوگند در موارد مقرر قانونی و علم قاضی.

دکتر عبدالکریمی قرائتی انتقادی نسبت به علم دینی دارد. بنظر می رسد ایشان علم را با رویکرد ابطال گرایی و اثبات گرایی مد نظر قرار داده و دین را با رویکرد مطلق، نگریسته و در نهایت نتیجه می گیرد که نزدیک سازی یک پارادایم نسبی و ابطال پذیر با یک پارادایم مطلق، امکان پذیر نبوده و اقدام به نقد علم دینی می کند. این برداشت همان قدر دارای خطا است که برداشت برخی از صاحب نظران حوزه از علم دینی خطا دارد. این گروه، دین را امری مطلق دیده(پیش فرض یکسان بودگی امر مطلق دین با فهم کامل از دین، در ناخودآگاه آنان است) و معتقدند که مشروعیت هر علمی، منوط به تایید شدگی توسط آیات و روایات دینی است. بنظر می رسد ، بر هر دو برداشت، انتقاداتی وارد باشد.

می توان تاریخچه مدیریت آموزشی را در سه پارادایم عمده تقسیم بندی کرد: اثبات گرایی ، تفسیری و انتقادی. هر سه پارادایم دارای نواقصی جدی در بحث تولید دانش هستند؛ پارادایم اثبات گرایی تنها اصالت را به تجربه حسی می دهد و ذهن فعال محقق و ارزش هایی را که بر ذهن او حاکم است و در ثبت نتایج جهان خارج مؤثر است، کنار می گذارد.

در این مقاله، نویسندگان مسئله‌ای که محققان تازه کار با آن روبرو هستند را مطرح می کنند. نوعی دوگانگی و انشعاب، که در بسیاری از متون و مقالات تحقیقاتی میان روش تحقیق کیفی و کمی مطرح شده است.

نقطه تلاقی «علم» و «قدرت» کجا است؟