آموزه‌های وحیانی در طول تاریخ بر این امر اتفاق‌نظر داشته‌اند که تاریخ زندگی انسان در قطعه پایانی خود جهانی از صلح و صفا و کمال معقول خود را تجربه خواهد کرد و هر انسانی فرصت یافتن خوشبختی و سعادت حقیقی خود را خواهد داشت. از نظر آموزه‌های دین اسلام، این کمال و سعادت همه جانبه توسط یک منجی جهانی صورت می‌گیرد که در فرهنگ دینی- شیعی ما نام او «مهدی موعود» و از فرزندان پیامبر(ص) است. «انتظار مثبت» در فرهنگ دینی و شیعی ما انتظاری است که هر لحظه جهان و انسان را تشنه دیدار او می‌کند و انسان متعهد را مستلزم می‌سازد که مسئولیت خود را در قبال آن بشناسد. انتظار واقعی همسویی با رسیدن به این کمال حقیقی است و نمی‌توان از یک سوی عنوان «منتظر» را به همراه داشت و از سوی دیگر در خلاف آن ایده حرکت کرد؛ بلکه باید از نظر اعتقادی - انسانی و اخلاقی- اجتماعی، همسویی با آن ایده متعالی وجود داشته باشد.