«رسمیت که خوب است، ما جوان‌ها را به عضویت هم بشناسند کلی منت سرمان گذاشته‌اند.» همین یک جمله و طنز تلخی که در آن نهفته کافی است تا بفهمم نگاه جوانان به موضوع چیست؟ اینکه فکر می‌کنند چقدر آنها و مسائل‌شان را به رسمیت می‌شناسند. سی‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران جای خوبی است برای پیدا کردن جوانان از هر قشری. من اما نه برای نگاه‌شان به کتاب که برای موضوع دیگری اینجا هستم. یک پرسش مهم و تصوری که آنها از موقعیت خود در جامعه دارند.

اخیرا کسی به شما گفته که نسل شما همه‌اش منم منم است؟ نسل شما تنبل و حاضری‌خور است؟ نسل شما دغدغه و هدف ندارد؟ نسل شما منفعت‌طلب است؟ به شما گفته‌اند نسل شما به‌جای آنکه خودش کاری کند، همه‌اش منتظر است تا دستی از آسمان به کمک بیاید؟ آیا به جایی رسیده‌اید که فکر می‌کنید مشکلات همه تاریخ به‌خاطر شماست؟ و نه فقط نسل قبلی‌تان، بلکه اگر همه نسل‌های پیشین از زیر خروارها خاک بیرون بیایند، باز هم شما نسل جوان را مقصر می‌دانند؟ با خودتان فکر می‌کنید که نکند واقعاً یک چیزیتان می‌شود و منشأ همه مشکلات جامعه هستید؟