اگر بگویم جنگ تن به تن شده بیراه نگفته ام، اعداد مرگ که در آغاز و تنها ۸ ماه پیش، پس از اعلام رسمی ورود کرونا به ایران حدود ۵۰ نفر در روز گزارش می‌شد، کم کم و بعد تند تند افزایش یافت و به یکباره و بر اساس پیش بینی‌های اپیدمیولوژیست‌های ایرانی و خارجی از ۱۰۰ نفر به ۲۰۰ نفر و تنها در ۵۰ روز اخیر و با آغاز پاییز و به وقت جمعه ۲۳ آبان ۹۹ به روزانه ۴۶۱ نفر رسیده است.

زلزله بم و سرپل‌ذهاب، آتش‌سوزی در پتروشیمی بوعلی و برخی چاه‌های نفتی، سقوط هواپیماها ، سانحه کشتی سانچی و اخیرا وقوع سیل در برخی استان‌های ایران؛ اینها تنها بخشی از حوادث بزرگی است که ایران در سال‌های اخیر به‌خود دیده و در این میان اصلی‌ترین سؤال این است که اگر مردم و فعالان اقتصادی بخواهند ریسک‌ ناشی از حوادث بزرگی نظیر سیل، زلزله و رانش زمین را بیمه کنند، آیا شرکت‌های داخلی توان پوشش ریسک‌های احتمالی را دارند و در صورت پوشش این ریسک‌ها قدرت پرداخت خسارت را به بیمه‌گذاران و بیمه‌شدگان خواهند داشت؟