سینمای ایران در چند سال اخیر روز‌های سخت زیادی را پشت سر گذاشت، از ممنوع‌الکاری و ممنوع‌التصویری بسیاری از هنرمندان تا هجوم فیلم‌های مبتذل کمدی بر پرده سینما‌ها و اوضاع تنگ و سخت معیشتی و... حالا با روی کار آمدن دولت آقای پزشکیان و نکات مهمی که در گفته‌های او به نفع اهالی فرهنگ و هنر است چقدر می‌توان به بهبود شرایط امیدوار بود؟ چه باید کرد تا سینما از چالش‌های سخت این روز‌ها بیرون بیاید و سینماگران فضای امنی را دوباره تجربه کنند؟ ایده‌ها و نظرات مجید برزگر، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده سینما در این مورد حاوی نکاتی کاربردی و بعضا تاکیدی است که تقدیم حضور شده است. وی معتقد است که، بنیانِ تصمیماتی که در دولت سیزدهم در حوزه فرهنگ و هنر گرفته شد اساسا بنا بر خالص‌سازی، خودی و غیر خودی کردن و نگاه امنیتی مبتنی بر تسلط و نظارتِ گسترده بود، هرقدر شعار‌های مسوولان با این نگاه متفاوت بود، اما در عمل شاهد چنین رویکرد و برخوردی در سینمای ایران بودیم و گواهِ بر این مدعا حجم زیادی از سانسور در زمینه‌های تئاتر و نشر و سینما، حذف اساتید از دانشگاه‌ها، نگاه نظارتی شدید در حوزه‌های تجسمی، نمایش و سینما است.

با پیچیده شدن شرایط اقتصادی کشور، دومینوی تولید در سینمای ایران نیز با سختی‌های بیشتری مواجه شده است. هزینه‌های تولید بالاتر رفته و دستمزد برخی عوامل ازجمله بازیگران، با افزایش سرسام‌آوری مواجه شده است. این درحالی است که قیمت بلیت، ثابت مانده و تعداد مخاطبان سینما با افت قابل‌توجهی همراه بوده است.

طعاً مجلس شورای اسلامی با قانونگذاری در زمینه‌های مختلف می‌تواند برای رسیدن به نتایج بهتر در جهت بهبود وضعیت سینما و سینماگران تعیین‌کننده باشد و سینماگران نیز باید در جهت آشنایی نمایندگان مجلس شورای اسلامی مشکلات موجود در سینما را مطرح کنند.

مدیر کاخ جشنواره جهانی فیلم فجر، از تعریف و کاربرد متفاوت دو جشنواره ملی و جهانی فیلم فجر می‌گوید.