دولتمردان همیشه از بالابودن بهای تمام‌شده بنزین برای پتروشیمی‌ها و پالایشگاه‌ها و دولت می‌گویند و مدعی هساتد که دولت با دادن یارانه، بنزین را ارزان‌تر از قیمت تمام‌شده در اختیار مردم قرار می دهد و این کار باعث فشار زیادی به دولت می‌شود. به نحوی که ادعا می شود دولت سالانه حدود ۸۰ میلیارد دلار یارانه برای بنزین می‌دهد.مسعود پزشکیان با در نظر گرفتن قیمت صفر تومان برای هر لیتر نفت خام، هزینه تولید هر لیتر بنزین با نرخ سال ۱۴۰۳ را برابر با ۸۰۰۰ تومان اعلام کرد و در سال جاری مدهی ده هزار تومان شد. جعفر قائم پناه در سال جاری، هزینه تمام شده یک لیتر بنزین را ۳۹ هزار تومان اعلام نمود. اما نکته‌ای که این وسط باعث می‌شود تا قیمت تمام‌شده بنزین دچار دوگانگی شود، محاسبه قیمت آن با نرخ فروش نفت است که بهای تولیدی بنزین در این حالت به حوالی یک دلار برای هر لیتر می‌رسد و با توجه به افزایش هر روزه قیمت ارز، مدام سیر صعودی دارد. برخی از منتقدین نظیر دکتر صمصامی معتقدند که بنزین تولیدی در کشور از نفت ملی استخراج می‌شود و کشور به دلیل تحریم‌ها توان فروش نفت را بیشتر از حد مشخصی ندارد. اگر این نفت به بنزین تبدیل نشود، امکان فروش آن به این راحتی‌ها با قیمت جهانی نیز ممکن نخواهد بود و حد نهایی آن تهاتر با تخفیف های زیاد است. لذا قیمت بنزین چیزی در حدود دو هزار تومان برای دولت هزینه در بر دارد. در این بین، نکته‌ای که باید در نظر داشت ، نسبت قیمت بنزین با سطح درآمد جامعه است . بعنوان مثال در مقایسه وضعیت با اقتصاد آمریکا می توان اقدام به شفاف تر نمودن مسئله کرد. اگر قیمت بنزین ۱۵۰۰ تومانی یارانه‌ای و ۳۰۰۰ تومانی آزاد را در نظر بگیریم، هر فرد با دستمزد یک روز کارگر (حداقل دستمزد به‌علاوه مزایا) که در حدود ۳۰۰ هزار تومان می‌شود، می‌تواند در کنار ۶۰ لیتر بنزین یارانه‌ای، ۷۰ لیتر نیز بنزین آزاد بزند. در مقابل اگر بنزین ۰.۹ دلاری در آمریکا در نظر گرفته شود و متوسط درآمد روزانه کارگری در این کشور را ۱۰۰ دلار بدانیم، هر فرد می‌تواند ۱۱۱ لیتر بنزین در ایالات متحده تهیه کند.

معاون اول رئیس جمهور گفت: کدام عقل سلیم می‌تواند بپذیرد بنزین را با دلار وارد کنیم و با قیمت ۱۵۰۰ تومان بفروشیم؟ البته فعلا کاری نمی‌خواهیم بکنیم و نگویند عارف حرفی زده و دولت دنبال آزادسازی است، ولی این‌ها واقعیت است و .... جناب عارف درست می‌گویند، اما انتظار داریم که پوست خربزه را هم ببینند. برخورد با چالش‌ها در شرایط ناترازی، برخورد خطی و موردی نبوده و الزاما باید برخوردی منظومه‌ای، چند لایه و چند مرحله‌ای باشد. اما یادمان نرود که خودروسازی داخلی مقصر استفاده دو برابری از بنزین در خودروهاست. قاچاق سوخت پدرخوانده دارد و نباید خود را به چند وانت نیسان مشغول کرد. بنزین روی تورم تاثیر چندانی ندارد، اما درآمد مردم ثابت است و کشور دارای تورم، کسری بودجه، کاهش ارزش پول ملی، به اندازه کافی جیب مردم را تضعیف می‌کند. قیمت واقعی بنزین باید به سمت ۳ هزار تومان و ۷ هزار تومان سوق پیدا کند و به مدت پنج سال، سالیانه ۲۰ درصد روی این قیمت اضافه شود (بعد از پنج سال تصمیم گیری جدید نیاز دارد). خودروساز داخلی الزاما باید سالی ۲۰ درصد از مصرف سوخت خودرو‌های داخلی بکاهد. در مورد شبکه قاچاق هم خودتان بهتر از ما اطلاع دارید و نیازی به توضیح واضحات نیست. مراقب پوست خربزه و خدای ناکرده برهم خوردن احتمالی آرامش‌ها باشید. راستی آقای عارف، باک بنزین خودروی شما هم بعد از ۴۰ لیتر سوختگیری حدود ۳۶-۳۸ لیتر سوخت را نشان می‌دهد؟ اگر اینگونه است بنا به تاکیدات شرکت پخش و پالایش، یقینا عقربه سنجش گر باک خودروی شما هم خراب است. همانگونه که چند روز قبل از برگزیده شدن به سمت معاون اولی خدمت تان رسیده بودیم و عرض شده بود، دوباره عرض می‌کنیم که کشور و تک تک دستگاه‌های اجرایی نیازمند سامانه جامع کنترل پروژه هستند. با راه اندازی این سامانه‌ها، جلوی خیلی از لقمه‌های حرام را می‌شود سد کرد.

ایران در حال حاضر از هر نظر در شرایط خاصی قرار دارد. بحث سهمیه‌بندی بنزین و تغییر قیمت سوخت را هم باید در بستر همین شرایط تحلیل کرد. در حال حاضر در موقعیت خاصی قرار گرفته‌ایم که قطعاً سهمیه‌بندی بنزین به مدیریت اوضاع کمک می‌کند. مصرف بنزین در کشور ما بسیار بالاست و به نزدیک 100 میلیون لیتر رسیده است. فارغ از هر مسأله دیگری، همین میزان مصرف نشان می‌دهد که ما نیاز به سهمیه‌بندی داریم. چرا که اگر با سیستم فعلی پیش برویم، تولید داخلی کفاف مصرف ما را نمی‌دهد و مجبور می‌شویم که به واردات روی آوریم. این‌که باید بنزین سهمیه‌بندی و قیمت سوخت واقعی شود، کاملاً صحیح است ولی پیش‌شرط‌هایی دارد.