براساس آخرین آمارهای غیررسمی، حدود ۷ میلیون مهاجر افغانستانی در ایران حضور دارند که با لغو برگه‌های سرشماری مهاجرین، بیش از چهار میلیون نفر از آن‌ها غیرقانونی هستند.بررسی‌ها نشان می‌دهد، عمده نیروی کار مهاجر افغانستانی در بخش‌های ساختمانی، کشاورزی و مشاغل سخت حضور داشته‌اند؛ حوزه‌هایی که با کمترین دستمزد، مزایا و بیشترین کارکرد تعریف شده است. صاحبان کسب و کار اغلب به علت پرداخت حقوق کمتر و عدم پرداخت بیمه به سراغ کارگران افغانستانی می‌روند. یکی از سازنده های فعال در بازار مسکن مدعی است که ، میانگین حقوق کارگران افغانستانی روزانه حدود ۷۰۰ هزار تومان است. این حقوق در نیروهای ایرانی به حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان (گاهاً تا یک میلیون و ۵۰۰) هزار تومان می‌رسد. زمانی که حقوق کارگران افزایش یابد در مجموع هزینه‌کرد سرمایه‌گذار افزایش می‌یابد؛ همین موضوع باعث می‌شود قیمت تمام‌شده مسکن صعودی شود و به واسطه این صعودی شدن، بازار مسکن نیز در رکود فرو رود.

سیاست پذیرش مهاجر در کشور ما بشکلی اشتباه بشدت رویکرد امنیتی و انتظامی یافته و از سیاستگذاری و مدیریت فنی و علمی دور شده است. سلیقه گرایی به حدی است که وزیر کشور قبل با نوعی پرده پوشی، پذیرای حجم بالایی از افاغنه به کشور بشکلی قانونی و غیرقانونی می‌شود و حتی شایعات مربوط به تابعیت و صدور شناسنامه ایرانی مطرح می‌شود. اما داستان در چند ماه بعد به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد و طیف وسیعی از اقدامات افغان هراسی در کشور شکل می‌گیرد. جای تاسف داستان آنجاست که حتی امار دقیق افغانی‌های وارد شده به کشور را در اختیار نداریم و ادعای تامین امنیت را هم می‌کنیم؟ حسین میرزایی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در گفتگویی تخصصی، به ابعاد گوناگون موضوع مهاجر پذیری و بیگانه هراسی، اشاره داشته که در ادامه متن منعکس گردیده است.

بعد از یک سال "سیاست صبر استراتژیک"، ایران تصمیم به کاهش گام‌ به گام تعهدات برجامی خود گرفت، اما هم‌زمان "کاهش همکاری‌های بین‌المللی" خود در حوزه مبارزه با قاچاق مواد مخدر، مقابله با تروریسم و حمایت و میزبانی از پناهجویان مختلف را نیز اعلام کرد که با واکنش‌های زیادی رو به رو شد. اقدامی که به مراتب از واکنش‌های هسته‌ای ایران به تحریم‌های آمریکا و سکوت اروپا، در صورت ایستادگی ایران روی آن، اثرگذارتر خواهد بود.