رمشهر پس از 35 روز مقاومت، چهارم آبان 1359 سقوط کرد. 19 ماه دراشغال بود، پس از طی 24 روز جنگ سخت، روز سوم خرداد 1361 آزاد شد. نیمه شب سوم آبان سال 59 بود که نیروهای ارتش بعثی با سازماندهی و تجهیز لشکرهای مستقر در جبهه خرمشهر و همچنین فراخوانی نیروهای تازه‏‌نفس به این جبهه، هجومی وسیع و گسترده را به شهر آغاز کردند و پس از جنگی نابرابر، وارد خیابان‏‌های خرمشهر شدند. رزمندگان و مردم شهر در اطراف پل خرمشهر که حالا به نام خونین‌شهر شناخته می‌شد، تلاش بسیاری کردند تا از پیشروی نیروهای صدام جلوگیری کنند، اما سرانجام در غروب چهارم آبان، غرب خرمشهر به دست دشمن افتاد و تراژدی تلخ خونین‌شهر رقم خورد.

سپاه پاسداران در بیانیه‌ای با گرامیداشت سوم خرداد، الگوی حماسه آزاد سازی خرمشهر و نسخه مقاومت و تسلیم ناپذیری برابر دشمن را ضامن پیروزی و غلبه ملت ایران بر قدرت‌های سلطه گر در مقطع تاریخی حاضر دانست.

دبیر شورای عالی امنیت ملی گفت: نسل بی انقطاع ما، ۴۰ سال است که نبرد نظامی، تحریم، تروریسم و جنگ اقتصادی را در بستر فرهنگ خرمشهر با ایثار و مقاومت به پیروزی مبدل کرده است.خرمشهر، صرفاً یک شهر نیست. نماد یک فرهنگ است. فرهنگی که اسم رمز تولدش یا علی بن ابی طالب (ع) بود. یعنی ایمان، یعنی غیرت، یعنی همت.

تقویم را که ورق می زنی به روزی می رسی که بهترین و شادترین خبر برای اهالی خرمشهر یا همان خونین شهر روزهای سال خرداد ۶۱ باشد.آن‌ها، اما به خانه برنگشتند رد دود را گرفتند و دوان‌دوان رفتند تا رسیدند به لب شط، همان‌جا که پایگاه هنگ مرزی است. همان‌جا عراق ناوچه ایرانی را هدف قرار داده بود. «ما که رسیدیم ناوچه در آتش می‌سوخت و داشت غرق می‌شد. خیلی از سرنشینانش در شعله‌های آتش جان داده یا مجروح شده بودند و مردم داشتند از آب می‌گرفتنشان تا به بیمارستان برسانند؛ که بعضی‌ها هرگز نرسیدند.»