آخرین فرمانده گارد ریاست‌جمهوری عراق در دوره صدام حسین که پس از سقوط دیکتاتور عراق دستگیر و زندانی شده بود پس از پایان دوره محکومیتش از زندان آزاد شد.

آمریکا ظاهرا بدون هیچگونه آگاهی از تاریخِ (اخیرِ) روابطش با ایران، و تحت هدایتِ رئیس جمهوری نامتعادل نظیر دونالد ترامپ که احتمالا فکر می‌کند می‌تواند دست به ترور و قتل بزند و از آن (و پیامدهایش) فرار کند، هنوز هم در حال اقدام کردن بر اساس یک عارضه روانی ۴۰ ساله در روابط خود با تهران است. مثل همیشه، این دیگران هستند که باید متحملِ بیشترین خطرات شوند.

سفیر پیشین کشورمان در عراق گفت: دولت عراق و عبدالمهدی رفتارهایی را در سیاست خارجی خود انجام دادند که از آن جمله می‌توان به سفر اخیر نخست‌وزیر این کشور به چین، محکوم کردن تجاوزهای رژیم صهیونیستی و سیاست مستقلانه دولت کنونی عراق در خصوص تحریم‌های غیرقانونی آمریکا علیه جمهوری اسلامی و رفت و آمدهای منطقه‌ای و حتی بازگشایی مرز زمینی با سوریه اشاره کرد که هرکدام می‌تواند از عواملی باشد که مثلث آمریکا،‌ عربستان و رژیم صهیونیستی از مسائل امروز عراق خوشحال باشند تا بتوانند بر روی آن موج سواری کنند.

دکتر یوسف مولایی عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران: تحریم به‌عنوان یک ابزار جنگی بی‌صدا (در مقایسه با توپ، تانک، بمب، مسلسل، موشک و...) است که حق حیات شهروندان کشور هدف را نشانه می‌گیرد و نام‌گذاری آن به لحاظ حقوقی هرچه که باشد، یک امر مسلم و آشکار است که قربانیان آن درد و رنج زیادی را تحمل می‌کنند. تحریم یک اسلحه جنگی است که هیچ‌وقت تیر آن به خطا نمی‌رود و با هر شلیکی انسان‌های بی‌گناه و آسیب‌پذیر از زن و مرد و کودک و پیر و جوان از هر قبیله‌ای، قوم، نژاد، زبان، ملیت و جریان سیاسی را از حقوق خود محروم می‌کند. تحریم قبل از اینکه وسیله‌ای برای اعمال فشار به حاکمیت‌ها برای تاثیرگذاری در تصمیمات و رفتار آنها باشد، ابزار اعمال فشار مادی و معنوی به شهروندان کشور موضوع تحریم است.