پیچیدگی‌های ایجاد شده در مورد مساله بیکاری و اشتغال در اقتصاد ایران طی یک دهه گذشته و افزایش جمعیت بیکار کشور به بیش از ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سال باعث شده است مساله افزایش اشتغال یا حفظ اشتغال موجود به یکی از اهداف سیاست‌مداران تبدیل شود. هر ساله در مصاحبه‌های مختلف، مقامات دولتی از تخصیص منابعی از صندوق توسعه ملی، سیستم بانکی و سایر منابع عمومی خبر می‌دهند. اخیرا ریاست سازمان برنامه نیز بر این مساله تاکید کرده و از تخصیص اعتبار از محل تبصره ۱۸ قانون بودجه کل کشور سخن گفته‌است.

اینکه وضعیت اقتصادی در تمامی نقاط کشور یکنواخت نیست، خبری نهان نیست. اما تفاوت سطح ناراحتی اقتصادی در استان‌ها به چه ترتیب است؟ می‌توان با استفاده از شاخص‌های معرف رفاه، به این سوال پاسخ داد.شاخص فلاکت از طرق مختلفی اندازه‌گیری می‌شود. شاخص فلاکت اوکان، ساده‌ترین راه محاسبه را پیشنهاد می‌دهد. در حقیقت این شاخص برای اولین بار توسط آرتور اوکان، مشاور اقتصادی لیندون جانسون رئیس‌جمهور آمریکا در دهه ۷۰ میلادی مطرح شد. فرض اوکان این بود که افزایش نرخ بیکاری و تورم، باعث تحمیل هزینه اقتصادی و اجتماعی به جامعه می‌شود و از همین رو، مجموع این دو نرخ را به‌عنوان شاخص فلاکت معرفی کرد.