در این شهر روزگاری مردم بچه شان را مستقیم میفرستادند بهترین دانشگاه‌های جهان درس بخوانند. میدانید حزب اللهی و غیر حزب اللهی در آنجا عاشق شکوه از دست رفته‌ی ابادان است؟

اینجا تصاویری از جنگ‌زدگی شهری را می‌بینیم که زمانی همچون نامش خرم بود و به یک شهر واقعی شباهت داشت؛ شهری که مردمش روی طلای سیاه زندگی می‌کنند ولی زندگی‌شان با گذشت ۳۰ سال از جنگ، هنوز تیره و تار است؛ شهری که خون‌های زیادی داد تا دوباره آزاد شود ولی گویی به حال خود رها شده است. با وجود آنچه که بر خرمشهر گذشته، ولی این شهر هنوز امید دارد که بتواند به زندگی خود ادامه دهد و باری دیگر خرم شود.