حوزه زنان یکی از حوزه‌های پرخبر در ایران است. همیشه خبری غافلگیر‌کننده وجود دارد که نه‌تنها زنان و دختران را متعجب کند که مردان را هم به واکنش وادار ‌کند. بعد از شهریور 1401، بحث حجاب به یکی از اصلی‌ترین مباحث در جامعه بدل شد؛ بخش زیادی از مردم در تقابل با حجاب اجباری در جامعه ظاهر شدند و بخش دیگری هم از قانونگذاران درخواست تدوین قانون حجاب را داشتند. قانون حجاب و عفاف در مجلس تدوین شد و رییس مجلس اعلام کرد این قانون را ابلاغ خواهد کرد. انتشار متن قانون در جامعه واکنش‌های منفی زیادی برانگیخت. فعالان سیاسی، جامعه‌شناسان، وکلا و حقوقدانان و کارشناسان و متخصصان زیادی نسبت به این قانون واکنش نشان دادند و اجرای آن را موجب ایجاد تنش و دوقطبی‌سازی در جامعه دانستند. درنهایت علی ربیعی، دستیار اجتماعی رییس‌جمهور خبر داد که رییس‌جمهور قانون عفاف و حجاب را در دستور کار شورای عالی امنیت ملی قرار داد. ‌«سپاس از رییس‌جمهور که اجرای این قانون را با توجه به تبعات اجتماعی آن در دستور کار شورای امنیت ملی قرار داد.» با اعلام این خبر ابلاغ قانون حجاب و عفاف متوقف شد. معاون زنان رییس‌جمهور هم با توجه به مسائلی که اجرای این قانون برای جامعه ایجاد می‌کند، معتقد است: «این قانون به این وضعی که منتشر شده، اجرا نخواهد شد.»

این روز ها، پس عبور از دغدغه بانوان در خصوصِ عملکردِ فراکسیون زنان در مجلس شورای اسلامی و تعیینِ معاونت امور زنان و خانواده در دولت سیزدهم، حالا قرعه رسیدگی به بخش حقوقی این دغدغه ها، به نام قوه قضائیه جدید با ریاست غلامحسین محسنی اژه‌ای می‌افتد.

ماجرا از یک پوستر مربوط به کمپین پیشگیری زنان در برابر ویروس کرونا آغاز شد. پوستری که در آن به زنان توصیه شده بود وقتی از خانه کار می‌کنند، آرایش کنند، لباس مرتب و رسمی بپوشند و همسر خود را اذیت نکنند.

مصطفی رحماندوست در واکنش به انتقادها در فضای مجازی گفت: اشعار کتاب «ترانه‌های نوازش» اصلا محتوای جنسیت‌زده و زن‌ستیز ندارد و کاملا عاطفی و مطابق با دنیای کودکان است و اغلب افرادی که این انتقاد را مطرح کرده‌اند، اصلا دنیای بچه‌ها را به رسمیت نمی‌شناسند

هر ساله در سراسر جهان حدود 15 میلیون دختر، قبل از تولد 18 سالگیشان ازدواج می کنند، بعضی اوقات این افراد 6 تا 8 ساله هستند. هر دقیقه 28 کودک ازدواج می کنند. بیشترین آمار ازدواج دختران در کودکی به کشورهای بنگلادش، هند، نپال و آفریقا اختصاص دارد. دلایل اصلی این مسئله شامل فقر، نابرابری های جنسیتی و خشونت علیه زنان هستند.