چشم‌های درشت دختربچه پی کیسه نایلونی است. کیسه خش‌خش صدا می‌کند. کاش چند بسته کیک و بیسکوییت هم داخلش بود. چرا زودتر به ذهنم نرسید؟ بی‌اختیار دستم سمت زیپ کیف دوشی‌ام می‌رود.معمولاً چیزی داخل کیفم می‌گذارم تا به بچه‌های سر چهارراه بدهم. بیشتر وقت‌ها می‌گیرند، گاهی هم نه، به دردشان نمی‌خورد. می‌گویند جایش برایم غذا بخر خاله. همه‌شان به آدم می‌گویند خاله. به همه هم که بگویند، برای من شنیدن اینکه بچه‌ای بهم بگوید خاله، باز هم دلچسب است؛ برای من بی‌خواهر.