بررسی‌ها نشان می‌دهد، تنها در سال ۹۸ حدود ۱۳۰۰ هزار میلیارد تومان یارانه پنهان و آشکار به اقتصاد تزریق خواهد شد. با کاهش درآمدهای نفتی راهکارهای مختلفی پیش پای دولت مردان برای جبران هزینه‌‌ هاقرار گرفته است. ظاهرا آزادسازی بخشی از یارانه‌های پنهان به یکی از اولویتهای امروز دولت تبدیل شده است. این موضوع هرچند موافقان خاص خود را دارد اما در این بین اقتصادانانی هم هستند که آزادسازی بی قید و شرط یارانه‌ها در شرایط فعلی اقتصاد (تورم 40 درصدی) را نوعی سیاست تشدید تحریم ارزیابی کرده‌اند.

دولت برای حذف یارانه پردرآمدها بررسی تراکنش بانکی و مانده‌حساب افراد را ملاک تشخیص قرار داده است. این خبر را سیدفرید موسوی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس، اعلام می‌کندو می گوید: افرادی که تراکنش بانکی سالانه آنان بیش از یک میلیارد و مانده‌حسابشان 30 میلیون تومان باشد، از لیست دریافت یارانه حذف می‌شوند وی همچنین از ضعف بانک‌های اطلاعاتی‌ای خبر می‌دهد که سال‌هاست مانع این امر شده است و اعلام می‌کند که این ضعف و خلأ اطلاعاتی تا جایی پیش رفته که اکنون از وضع درآمد و هزینه حدود 10 میلیون نفر از مردم کشور اطلاعی وجود ندارد.

دولت در ایران و البته در جاهای دیگر دنیا، وظایف مختلفی دارد که باید انجام بدهد. بخشی از این وظایف، در ارائه کالای عمومی و نیز اجرای سیاست‌های بازتوزیعی برای حمایت از اقشار کم‌برخوردار خلاصه می‌شود. یارانه‌ها معمولاً به 2 گروه عمده تولیدکننده و مصرف‌کننده پرداخت می‌شود. وقتی به تولیدکننده پرداخت می‌شود، دولت قصد دارد کالا و خدماتی را کمتر از قیمت تمام‌شده به بازار عرضه کند و وقتی هم به مصرف‌کننده پرداخت می‌شود، دولت می‌خواهد کار حمایتی انجام دهد. اما برگردیم به سؤال و غرض اصلی‌مان؛ چقدر یارانه، کجا و چه‌کسی؟ در ابتدا بهتر است کمی درباره چقدرش بدانیم.

دو سناریو برای تعیین تکلیف ارز ۴۲۰۰ تومانی در نظر گرفته شده و قرار است پنجشنبه هفته جاری، دولت یکی از این دو سناریو را انتخاب کند. به گفته امیر باقری، نماینده شورای اقتصادی سران قوا نظر دولت به سناریوی حفظ ارز ۴۲۰۰ تومانی، اما برای کالا‌های اساسی محدود نزدیکتر است، حال آنکه بیشتر فعالان و کارشناسان اقتصادی بر این باورند که باید دولت به سمت گزینش سناریوی دوم و حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی حرکت کند.