پیش از این نیز بودند افراد بی‌سرپناهی که در میان زباله‌ها به دنبال مواد خوراکی و مواد قابل استفاده می‌گشتند، اما این شکل جدید از زباله‌گردی؛ یعنی زباله‌گردی به‌عنوان یک شغل که افرادی به استخدام یک پیمانکار دربیایند و روزانه ۱۲، ۱۰ ساعت به این کار اشتغال داشته باشند، قطعا پدیده‌ای نوظهور است که عمری کمتر از سه یا چهار سال دارد.

امید یک گونی به قد و قواره کوچک خودش به دوش می‌کشد و لابه لای سطل‌های زباله بدون دستکش می‌چرخد، با انگشتان نحیف اما سیاه زباله جمع می‌کند و در گونی مندرسش جای می‌دهد. قد کوتاهی دارد که گاهی از پشت سطل زباله دیده نمی‌شود. از سنش که می‌پرسم می‌گوید: «نمی‌دونم، فکر کنم ده سالمه» اما چهره‎ی کودکانه و جای خالی دندان شیری پشت لبخندش نشان می‌دهد که شش تا هشت سال دارد، از بین صحبت‌هایش فهمیدم همراه پسرهای بزرگ فامیل کمتر از یک سال پیش از افغانستان به ایران آمده‌اند و هر روز هفت صبح از مرکز پسماندی در شهرری با وانت به میدان ونک می‌آیند و آخر شب با همان وانت برمی‌گردند.

طی گزارشی مشخص شد که: خشونت در رابطه با کودکان کار جدی است،در مورد وضعیت بسیار سخت کودکان کار کارگاهی اطلاعات بسیار وجود دارد؛ مشاهدات و تجربیات بیش از ۲۰ سال جمعیت امام علی نشان می دهد که کودکان کار سرچهارراه ها باند نیستند،در حوزه کودکان کار زباله گرد شاهد باند ساختارمند هستیم!و امکان اعمال خشونت به نیروی کار یکی از انگیزه‌های بکارگیری کودکان است.