یک مشت خودرو ساز بی مسئولیت در کنار سازمان استانداردی که خودش غیر استاندارد است. در کنار پلیس راهوری که فقط مثل خاله قزی‌ها فقط بلد است ناله کند و سازمان محیط زیستی که عملکردش ضد محیط زیست است و ..، شده اند عاملی برای داغدار کردن ده‌ها هزار خانواده ایرانی در سال. کجای دنیا برویم و بگوییم که سالیانه در حدود ۱۸ هزار کشته (جمعیت یک شهر کوچک) بخاطر تصادفات رانندگی می‌دهیم. از ما نمی‌پرسند که جاده هایتان خراب است یا رانندگان بد رانندگی می‌کنند! شاید هم بپرسند، مگر خودروهایتان استاندارد نیست؟ بنظر شما با این حد از بی شرمی حرفه‌ای منجر به قتل عام ایرانیان چه برخوردی باید کرد؟

از کلیه دانشجویان رشته مدیریت درخواست می‌کنیم ویدئوی زیر را مشاهده کنند. نمونه جالبی از نابسامانی‌های مدیریتی، اهمال، تعارض منافع را بشکل علمی و عملی نشان می‌دهد. احتمالا به اندازه دو واحد درس آسیب شناسی مدیریت ارزش داشته باشد. سازمان استاندارد می‌گوید که نظارت را وزارت صمت انجام می‌دهد، اما ما قبول نداریم. وزیر می‌گوید که باید به آسیب‌ها و چالش‌ها ورود کرد (پند درمانی و اهمال)، وزارت صمت هم تولید کننده است و هم ناظر و هم قیمت گذار؟ بس کنید این حجم حماقت به اسم تولید را. ۳۰۰ هزار جوان این مملکت جلوی توپ و تانک و گلوله پر پر شدند که امروز شاهد مدیریت پت و متی باشیم!

یک فعال حوزه قطعه با گلایه از حضور سیاسیون در صنعت خودرو، گفت: سیاست‌های دولت‌ها در سال‌های اخیر موجب شده تا صنعت خودرو نتواند آن طور که باید کیفیت را ارتقا دهد.

حمیدرضا صمدی رییس هیأت مدیره هلدینگ رایزکو به عزم مافیای ضد تولید ملی و رقابت های منفی در صنعت قطعه سازی اشاره کرد و گفت: با برنامه ریزی مشخص و همدلی قطعه سازان می توانیم ۲۰۰ هزار خودروی کف کارخانه را جمع کنیم.