آتش در مهم ترین پارک ملی خاورمیانه که حالا به ثبت جهانی یونسکو نیز رسیده است با اجرای دوباره طرح " چادر آتش بان" و تامین بودجه طرح از سوی معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست، در همان دقایق اولیه کنترل و اطفا شد. این در حالی ست که اگر این چادرها برپا نمی شدند آتش می رفت تا تبدیل به حریقی بزرگ و چندین روزه در پارک ملی گلستان شود و صدها و هزاران هکتار از بهترین درختان باستانی چندمیلیون ساله و گونه های ارزشمند جهانی را تبدیل به خاکستر کند.

"سولگرد" مثل طلا می درخشید و "دره آلمه" با زیبایی وصف ناشدنی جلو چشمان مان بود؛ اما آن روی سکه این زیبایی، "انبار باروتی" بود که در نگاه اول به چشم نمی آمد؛ انبار باروت، تنها واژه ای است که می تواند وضعیت این روزهای مهم ترین پارک ملی خاورمیانه را توصیف کند. پارکی که بیش از 1365 گونه گیاهی و جانوری را در دل خود جای داده است و پناهگاهی کم‌ نظیر برای حیات‌ وحش است. نیمی از گونه‌ های پستانداران ایران در این پارک زندگی می کنند و حتما به دلیل همین ارزش ها، از سوی یونسکو به عنوان ذخیره‌ گاه زیست ‌کره در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌ است. به گفته اغلب استادان حیات وحش و محیط زیست ایران و جهان، پارک ملی گلستان بدون تردید ارزشمندترین منطقه ایران هم از نظر کمیت و هم تنوع حیات جانوری و گیاهی است.