امیر حسین فیضی گفت: قرارداد موقت نیرو‌های اتوبوسرانی تبریز حداکثر یک ساله است، عدم وجود شغل کافی و به دنبال آن رقابت بر سر مشاغل بهانه‎های خوبی است برای کارفرمایان و پیمانکاران تا از نیروها، فراتر از قانون کار کشیده و با آن‌ها سلیقه‎ای برخورد کنند و همین مسئله سبب فراگیر شدن معضل حقوق کارگر در جامعه شده‎است که با وجود شرایط اقتصادی کنونی و با ساعت‎کاری معادل دو شیفت، دستمزد دریافتی آنان از حداقل حقوق مصوب برای یک شیفت در قانون کار نیز کمتر است.

تعاونی مسکن کارکنان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران از حدود ۱۰ سال پیش با هدف خانه دار کردن کارگران اتوبوسرانی تشکیل شد. حاشیه‌های بسیار باعث شد بعد از گذشت سال‌ها علیرغم پرداخت پول خانه‌ها، هنوز مسکن اعضا تحویل داده نشود.