در دنیایی زندگی می‌کنیم که اطلاعات و داده‌های آماری، گران‌ترین کالایی است که دارندگان انحصاری آن‌ها می‌توانند دستاورد‌های مالی افزون‌تری کسب کنند.

ایران امروز نه تنها از جنبه اقتصادی یا در «عدم تعادل‌های پایدار» یا در مواردی در «دام تعادل سطح پایین» قرار گرفته است بلکه در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی نیز به علت کاهش شدید ظرفیت‌های کشور، که ناشی از کاهش شدید انرژی‌های مالی، جسمی، روانی، طبیعی و اجتماعی در کشور است، ما گرفتار یک فروبستگی یا «درماندگی آموخته شده» هستیم. ما نیازمند یک شوک درونزا یا برونزا هستیم تا ما را از این تعادل‌های سطح پایین و درماندگی‌های آموخته بیرون ببرد. بدون آن که استدلال قوی در این مورد داشته باشم، با نگاهی شهودی گمانم بر این است که کرونا ممکن است آن «واقعه بزنگاهی» باشد که می‌تواند با شوک‌ها پی‌درپی خود در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، که به تدریج ظاهر خواهند شد، ما را از بن‌بست‌ها و فروبستگی‌های جاری بیرون ببرد.

مهدی پازوکی کارشناس مسائل اقتصادی با اشاره به اینکه برای خصوصی سازی واقعی در ایران ابتدا باید شرایط کسب و کار را فراهم کرد، گفت: «در این زمینه باید به سه نکته توجه کرد، اولا باید شفافیت در نظام اقتصادی حکمفرما باشد، دوما فضای رقابتی می‌بایست بین بنگاه‌های اقتصادی در جریان باشد و دست آخر نیز از وجود هرگونه رانت و انحصار در هر زمینه‌ای باید جلوگیری شود.»