نظام بودجه ریزی در ایران ، عملکرد خزانه دارای کل ، عملکرد سازمان برنامه و بودجه ، سرفصل های درآمدی کشور و مواردی همانند با نوعی عدم شفافیت قطعی مواجه است. عدم شفافیتی که بستر را برای انواع کج روی ها و بعضا فساد مهیا کرده است. چه معنا دارد که بر طبق صحبت های معاون سازمان برنامه و بودجه، امروز متوجه شویم که دولت حدود 3000 همت بدهی دارد؟! بهتر است بجای نام سازمان برنامه و بودجه، سازمان واو بگذاریم. چون ما برنامه اثربخش و بودجه کارآمد نمی بینیم. آقای دولت ، شما هم انضباط مالی شرکت های دولتی را پیگیری کن، با عرض صدها بار پوزش ، وضعیت برخی از آنها از حیاط خلوت گذشته و به خر تو خری رسیده است. بخش اعظم ناترازی و کسری بودجه خودت، ناشی از حقوق کارکنان است. چرا حجم نیروی انسانی را کاهش نمی دهی؟

مقاله زیر به قلم دکتر صمد عزیزنژاد بسیار مهم و اولین مقاله در خصوص ضرورت تصویب قانونی مستقل با الزامات مشخص، جهت شفاف سازی عملکرد بودجه عمومی است .

سازمان برنامه سازمان برنامه و بودجه در تاریخ ۶ شهریور ۱۳۹۸ اعلام کرده است: «اگرچه درآمدها در سال‌ جاری به‌طور کامل تحقق پیدا نمی‌کند، اما از آنجا‌که هزینه‌ها براساس درآمدها تنظیم شده کشور در سال ۱۳۹۸ کسری بودجه ندارد.» این ادعا بسیار بااهمیت است که هزینه‌ها براساس درآمدها برآورد می‌شود و در صورتی که درآمد محقق نشود، هزینه‌ای هم وضع یا پرداخت نمی‌شود.

طرح پیشنهادی اخیر «سازمان برنامه و بودجه» تحت عنوان «چارچوب کلی اصلاح ساختاری بودجه با رویکرد قطع وابستگی بودجه به نفت»، بهانه‌ای است تا این روزها بیشتر به موضوع با اهمیت بودجه و نظام تنظیم و تدوین آن در عرصه ملی، بیندیشیم. بودجه، به‌عنوان سند برنامه یک‌ساله دولت، قاعده رفتاری حاکمیت را مشخص کرده و به نوعی، تعامل و ارتباط آن با مردم در معنای کلان خود را شکل می‌دهد. به این جهت، در برنامه توسعه کشور و اداره مسائل روزمره آن، حائز اهمیت است.