مهمترین و مبنایی‌ترین فلسفه تدوین قانون اساسی و به تبع آن منشور حقوق شهروندی زیستن شهروندان در محیطی سالم، آزاد و مبتنی بر قانون است. محیطی که در آن زندگی خود را می‌گذرانیم محیط زیست ماست. محیطی که نیازهای اولیه و اساسی خود را برای زنده ماندن از آن تامین می‌نماییم.

اصل ۵۰ قانون اساسی تصریح می‌کند که هرگونه تخریب جبران‌ناپذیر محیط زیست ممنوع است، اما ماده ۷ قانون حفاظت و بهسازی که از پیش از انقلاب اسلامی ملاک عمل بوده این قانون را به روشنی نقض می‌کند.