عوامل برنامه جعبه سیاه شبکه افق برای توجیه کار خود در حال وایرال کردن کلیپی هستند که قسمت مربوط به اهدای کفن و آگهی ترحیم را با خیلی از مهمان‌ها داشته‌اند! این عذر بدتر از گناه است چرا که هادی عامل در برنامه گفته خوشم نیومد و این رو پخش نکنید و شما هم بهش قول دادید که پخش نمی‌کنید! سوالی که افکار عمومی از عوامل این برنامه دارد این است که، چرا از مدیر عامل سایپا و ایران خودرو دعوت نکرده و به ان‌ها کفن هدیه نمی‌دهید؟ چرا از سیدجواد ساداتی نژاد دعوت نمی‌کنید و به وی کفن نمی‌دهید؟ چرا از صاحب یکی از بزرگ‌ترین کارخانجات لبنیات کشور که به زودی پرونده فساد ارزی اش رسانه‌ای می‌شود، دعوت نمی‌کنید و کفن نمی‌دهید؟ چرا از برخی وزرای بی لیاقت کابینه‌های ادوار و یا برخی از نمایندگان بی خاصیت و کم خاصیت مجلس دعوت نمی‌کنید و کفن هدیه نمی‌دهید؟ آقای جبلی، جای پروردگار نیستیم و حق قضاوت نداریم، ولی بنظر می‌رسد که دین و دنیای خودت را برای عهده داری مسئولیتی که در وزن و حدش نبودی، سوزاندی. واقعا سازمان تحت مدیریت حضرتعالی با عملکرد مشخص اش، ارزش سالیانه ۲ همت خرج کردن را دارد؟ ۲۴ همت جای خودش. چه بلا‌ها که بر سر این مردم (خصوصا جوانان و در بعد فرهنگی) بدلیل عملکرد تو و امثال تو و مدیرانی در وزن شمایان، که نیامد؟ قضاوت را به تاریخ و وجدان‌های بیدار می‌سپاریم.

با توجه به اهمیت رسالت صداسیما و همچنین شرایط دوره اول انقلاب و آلودگی این سازمان به رویکردهای هنر و برنامه سازی غیر همگرا با انقلاب، گرایشات افراطی به حضور متعهدانه و افراد خاص ، صورت پذیرفت. حضوری که بدلیل شیوه سنتی اعتماد در ما ایرانیان، باعث ضعف نظارت شده و بستر را برای سلیقه گرایی و محفل گرایی و ... ، فراهم ساخت. تا حدی این وضعیت آسیب پیش رفت که از رسانه ملی، تعبیر به رسانه میلی و اخیرا ، بوق ملی شده است. ادعاهای بزرگ، ظاهر گرایی افراطی، جهت گیری های غیرکارشناسانه و بعضا غیر منصفانه ، شائبه های فساد مالی ، انفعال در برابر رسانه های بیگانه و بعضا انفعال در برابر شبیخون فرهنگی و ...، بخشی از پیامدهای اداره صداسیما با رویکرد محفلی است. روح الامینی در مصاحبه خود با صداسیما درباره انتخابات مجلس، به طنز به این موضوع پرداخته است.

در سال‌های اخیر، به‌کرات شاهد وایرال شدن بخش‌های حاشیه‌ساز صحبت‌های مهمانان تلویزیون در برنامه‌های مختلف آن بوده‌ایم که بخش بزرگی از آن‌ها را صحبت‌های سیاسی در برنامه‌های سیاسی تشکیل می‌دهد. ماجرایی که یک بار در دوره معاونت سیمای مرتضی میرباقری، باعث شد تا شماری از برنامه‌های گفت‌وگو محور تلویزیون از حالت زنده، خارج و به شکل تولیدی، پخش شوند. به نظر می‌رسد راه حل در رعایت اصول رسانه‌ای میزبانی و اجرای برنامه‌هاست؛ جایی که مخاطب از مجری تلویزیون انتظار دارد نماینده او باشد و راجع به سخنان مهمان، موضعی انتقادی داشته باشد. چه یک سلبریتی، چه یک مسئول دولتی و چه حتی یک فعال اجتماعی، به طورمنطقی نباید مصون از انتقاد نماینده افکار عمومی باشد و نباید امکان آن را داشته باشد که هر سخنی را با کم‌دقتی بر زبان براند.

به نظر می‌رسد که تلویزیون این روز‌ها چهره‌هایی مردمی را زیر ذره‌بین گرفته که در اعتراضات اخیر از معترضان حمایت کرده‌اند. جالب است که با وجود نگاه منفی که نسبت به چنین رویه‌ای در بین کاربران فضای مجازی شکل گرفته، مسئولان تلویزیون ظاهرا قصدی برای جلوگیری از تکرار چنین اتفاقاتی ندارند. مواردی که باعث شده دوباره بسیاری به سیاست‌های تلویزیون در قبال چهره‌های سرشناس انتقاد کنند و این روز‌ها آن را دوباره «میلی» و خوشایند جریانی خاص بنامند. بعد از توهین به یحیی گل‌محمدی و فعلا علی دایی، کسی از این برنامه‌ها قصدی برای ارائه عذرخواهی هم از خود نشان نداده تا شایعات عمدی‌بودن چنین اتفاقاتی در فضای مجازی داغ شود.

انتقاد از عملکرد صداسیما در چند حوزه جهت دهی خاص به برخی از اخبار، عدم توجه و سانسور حوزه‌های خبری خاص، جهت دهی کاذب به برخی از موضوعات و غیره، تا حدی رسید که اسم رسانه میلی بر رسانه ملی گذاشته شد. اما این نوع برخورد‌های جهت دار در تجمع آبی کشاورزان اصفهانی کنار نهاده شد و صداسیما بشکلی نسبتا حرفه‌ای به موضوع ورود کرد. حال سوال این است که آیا چنین رویه‌ای قرار است ادامه یافته و شاهد اصلاح کم گذاشته‌های قبلی صداسیما باشیم یا با رویدادی موردی مواجه هستیم؟

رویکرد دولت‌ستیزی صدا وسیما نه فقط در گزارش‌ها و اخبار پخش‌شده بلکه به نظرسنجی‌هایش نیز سرایت کرده است.

صدا و سیما بزرگ‌ترین رسانه رسمی کشور است، رسانه‌ای که نام «ملی» را یدک می‌کشد و نه‌ تنها باید به وظایف خود به عنوان یک رسانه به درستی عمل کند بلکه باید رفتاری فراجناحی در پیش بگیرد تا در میان جامعه همچنان حکم رسانه مرجع را داشته باشد .

خلیج فارس مهم‌ترین کانونی است که اروپایی‌ها باید نشان دهند که دیدگاه متفاوتی در مسئله امنیت و ثبات خاورمیانه نسبت به آمریکا دارند. از این رو اروپایی‌ها به خوبی نسبت به جایگاه و رویکرد ایران در خاورمیانه آگاه هستند به همین دلیل هم با سیاست‌های آمریکا مخالفت می‌کنند و حتی خود هم حاضر به پیوستن به طرح ائتلاف نیستند.