با آبگیری سد ایلیسو در ترکیه اتفاق ناگواری که منطقه مدت‌هاست انتظارش را می‌کشید رخ داده است. ما حالا از مرحله هشدار گذشته و درست وسط حادثه ایستاده‌ایم: نه تنها بخش کشاورزی ایران در معرض تهدید است که اقدامات ضد محیط زیستی ترکیه ما را در معرض یک بحران زیست محیطی خطرناک قرار داده است.

زنجیره عجیبی است این زنجیره؛ ترکیه سدی به نام ایلیسو را روی دجله و فرات می سازد، عراق اعتراض می کند و زورش نمی رسد و شاید دل می بندد به ضمانت های ترکیه، حقابه ها به بخش هایی از دجله و فرات نمی رسد و دودش یا همان گردوخاک وریزگردهایش به چشم ما می رود. سال 96 زمانی که شاید دیر شده بود، ما نیز به دایره معترضان پیوستیم، حتی رئیس جمهور روحانی نیز به اقدام ترکیه در توسعه سد ایلیسو اعتراض کرد اما دیپلماسی آب از سوی ما آن قدر چشمگیر نبود که راه به جایی ببرد. در همان گیرودار وزمانی که بازار اعتراض ها از سوی ایران به احداث ایلیسو داغ بود، خبرنگار ما به سراغ آقای «رضا تکین» سفیر ترکیه در ایران رفت و او آب پاکی را روی دست ما ریخت و بر موضع کشورش تاکید کرد: «ترکیه از سدسازی بردجله و فرات چشم‌پوشی نمی‌کند.» (روزنامه خراسان،تیر96)

سد ايليسو در ترکيه، يکي از بزرگ‌ترين سازه‌هاي آبي جهان که حجم مخزنش سه برابر بزرگ‌تر از بزرگ‌ترين سد ايران (کرخه) است، در آستانه آب‌گيري قرار گرفت. اين خبر البته در روزهاي گذشته با تيتر «آغاز آب‌گيري» منتشر شد، اما کمي بعد تکذيب شد. اما حتي همين خبر تکذيب‌شده هم واکنش‌ها و تبعات گسترده‌اي را در پي داشت چراکه حجم آب ورودي به رودخانه دجله در عراق حکايت از آن داشت که اين اتفاق رخ داده است.