یادداشتی با عنوان «خلط جایگاه رهبری و مرجعیت» به قلم جناب حجت‌الاسلام آقای شهاب‌الدین حائری شیرازی منتشر شد که حکایت از افرادی دارد که هم‌زمان چند جایگاه و مسئولیت اجتماعی پیدا می‌کنند، اما در مقام عمل و اجرای وظایف، گرفتار تعارض منافع و رفتار‌های پارادوکسیکال می‌شوند.

در مقایسه ی جایگاه رهبری با جایگاه دیگر مسئولان نظام جمهوری اسلامی، وجهه ی فرهنگی رهبر نظام اهمیت و تأثیر گذاری بیشتری بر جامعه دارد.یکی از روش ها و شیوه های ترسیم جهت گیری کلی نظام و مسئولان که آیت الله خامنه ای آن را مطرح و دنبال کرده اند، نامگذاری هر سال نو در اولین دقایق آغاز آن می باشد که به نظر می‌رسد فلسفه‌ی این کار جلب توجه مردم به یک ارزش خاص یا برجسته نمودن یک مشکل و مسئله است.

فقیهان شیعه، در ابواب قضاء، حدود و شهادات، بر اساس روایات معتبر امامان معصوم (علیهم السلام) احکام متعددی برای «دیوث» و «دیاثت» مطرح کرده اند.