این روزها به آن مصرع حافظ می ماند که " نه در برابر چشمی، نه غایب از نظری". نه کار می کنیم، نه تعطیلیم. نه امور مملکت می چرخد، نه خلق الله فرصتی برای سفر دارند.مثل فایلی هستیم که "کات" شده، ولی هنوز "پِیست" نشده است؛ روی هوا و معلق. تقریبا می شود گفت یک هفته تمام همه کشور را تعطیل کرده ایم. قبول که ادارت دولتی در تمام سال فیلی هوا نمی کرده اند که این چند روز تعطیلی به جایی برنخورد، اما کار چند شهروند در همین ادارت معطل مانده باشد خوب است؟! ضررهای اقتصادی کلان کشور و آسیب های بخش خصوصی از این تعطیلی که باید توسط اهل فن محاسبه شود.

هفته گذشته پلیس نامحسوس بزرگراه ماشینم را به دلیل سرعت غیر مجاز در انتهای بزرگراه شهید زین الدین توقیف کرد. هیچ اعتراضی ندارم و نمی توانم هم داشته باشم. برخی مشاهداتم از رفتار نامناسب افسران پلیسی که خودرو های توقیفی را به پارکینگ می آوردند را هم نقل نمی کنم؛ چون نه قابل اثبات هستند و نه قابل تعمیم به همه پلیس هایی که با شرافت کار می کنند اما گفتند برای ترخیص خودرویی که به پارکینگی در منتها الیه شرق تهران منتقل شده، باید به ستاد ترخیص خودرو در غرب تهران بروم.این در حالی است که پلیس راهور در همه مناطق تهران دفتر و مرکز دارد.اینکه چرا پلیسی که باید گره ترافیک این شهر شلوغ را باز کند،گره را کور تر و برای شهروندان گرفتاری درست می کند هم بماند.