بعضی تصور می‌کنند اقتصاددانان معتقدند شرکت‌ها از نظر اقتصادی کارا هستند یعنی هزینه‌های خود را مینیمم و سود را ماکزیمم می‌کنند و این گاهی دستاویزی برای مسخره کردن اقتصاددانان توسط سایر شاخه‌های علوم اجتماعی می‌گردد. البته واقعیت دارد که کارایی فرض استاندارد کتاب‌های درسی و مدل‌های ریاضی است. اما در طول سالیان من قانع شده ام که این فرض بسیار از واقعیت دور است و فکر نمیکنم اقتصاددان دیگری هم به آن معتقد باشد. در نهایت مثال‌های بسیاری از همه گیری پایدار ناکارایی سازمانی وجود دارد.

خیلی از مدیران شرکت‌ها و رهبران سازمان‌ها این روزها خودشان را در برابر «احتمالات بی‌پایان» آینده مستاصل می‌دانند. این موضوع عجیبی نیست. تغییر همگام با آنها اتفاق می‌افتد، سرعت را بالا می‌برد و به‌حدی پیچیدگی و ابهام ایجاد می‌کند که حتی زبر و زرنگ‌ترین مدیران هم مطمئن نیستند که آیا آماده تحولات پیش‌رو هستند یا نه. برای مدیرانی که احساس می‌کنند در یک گرداب پرسرعت گیر افتاده‌اند، این جمله معروف کنفسیوس می‌تواند راهنمای ارزشمندی باشد: «اگر می‌خواهید آینده را تعریف کنید، به مطالعه گذشته بپردازید.»