مدافعان صنعت فعلی خودروسازی بر طبل هشدار و اعلام خطر فروپاشی صنعت ملی خودروسازی می‌کوبند و خواهان افزایش قیمت ۱۸ درصدی مصوب شده هستند. در مقابل گروه کثیری قراردارند که حتی از فروپاشی صنعت خودروی ملی داخلی استقبال می‌کنند. مدافعان صنعت فعلی خوروسازی، بحث اشتغال، تولید ملی و استقلال و حتی ارزش زایی فناورانه را مطرح می‌کنند و مخالفان از چاله فساد، تولید غیر بهره ور و غیر روزآمد، استثمار ملی با فروش محصولات کم کیفیت و غیرپاسخگو بودن خودرو سازان می‌گویند. شاید بر اساس شواهد موجود و عینی باید پذیرفت که صنعت خودروسازی کشور همزمان با توسعه گلخانه‌ای، آلودگی بالایی به انواع فساد‌های ریز و درشت پیدا کرده است. تولید انحصاری از مهمترین عوامل آلوده کردن و غیر چابکی این صنعت قلمداد می‌شود. در چنین شرایطی، آیا نباید از فروپاشی صنعتی تا به این سطح و حد، ناکارآمد استقبال کرد؟

واقعا فکر کرده ایم که چرا شایعات مربوط به فساد در خودرو سازی اینقدر بالاست؟ چرا قیمت خودرو و کیفیت آن در کشور به این حد غیر قاعده‌مند هستند؟ چرا مدعیان دروغین تولید خودروی ملی و خودکفایی بالای ۹۰ درصد، مجازات نمی‌شوند؟ و ....

در سال ۶۱ گروهی با ۴ میلیارد دلار وارد کشور شدند و هسته اولیه مافیای صنعت خودرو را شکل دادند.

یک اقتصاددان با تاکید بر اعمال نفوذ سیاست‌مداران در خودروسازی‌ها تاکید می‌کند که این امر به عدم شفافیت منتهی می‌شود. وی معتقد است که کارگران اولین قربانیان این عدم شفافیت هستند.

بهرام پارسایی ،سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی با بیان این که «صنعت خودروسازی به اندازه یک جنگ به کشور خسارت می‌زند»، خواستار تصمیم گیری جدی قوای سه گانه در این زمینه شد.