تخت جمشید یکی از شناخته شده ترین و پرافتخارترین آثار باستانی ایران است که با نام پارسه ، پرسپولیس هم شناخته می شود ، آیینه ای از تاریخ و فرهنگ کهن ایران زمین به شمار می رود که به دستور داریوش بزرگ به عنوان یکی از شاهکارهای معماری زمان خود در سطح جهان شناخته شد .

یونانی‌ها تخت جمشید را«پرسپولیس» به معنای شهر پارسه می‌نامیدند، اما نام اصلی تخت جمشید «پارسه کرته» است، درگل‌نوشته‌ها و کتیبه درگاه سنگی تالار ورودی تخت جمشید، نام‌اش را «پارسه» ثبت کرده‌اند. مجموعه‌ای باستانی شامل حصارها، کاخ‌ها،‌ بخش‌های خدماتی و مسکونی، نظام‌های مختلف آبرسانی که «داریوش اول» سومین شاه هخامنشی آن را بنیان گذاشت، اما تا زمان زنده بودن‌اش آن کامل نشد و ساخت‌وسازها در دوره‌ی جانشینان او یعنی فرزندش «خشایارشا» و نوه‌اش «اردشیر اول» ادامه پیدا کرد.

بعد از ثبت جهانی تخت جمشید ، کشف‌هایی که توسط گروه‌های باستان‌شناسی در این محوطه تاریخی انجام می‌شود از یک سو و از سوی دیگر، بی‌توجهی به کتیبه‌ها و سنگ‌ها و اصلا آن‌چه که امروز تخت‌جمشید، را تخت‌جمشید کرده، از وندالیسم‌ها (تخریب اشیاء و آثار فرهنگی) تا آسیب‌هایی که به مروربه سنگ‌های قرار گرفته در این فضای تاریخی وارد می‌شود، هشدارها را برای این شهر تاریخی فرا می‌خواند.