حمیدرضا جلایی‌پور، امیر محبیان و عباس عبدی، باوجود تفاوت‌های فکری و سیاسی، ریشه اصلی این وضعیت را فقدان ارتباط ارگانیک دولت با ارکان حاکمیت می‌دانند، همچنان که اضافه می‌کنند این پیوند میان دولت و پایگاه رأی او نیز برقرار نشده یا تداوم نیافته است. به عبارت دیگر، آنان معتقدند که مسأله اصلی دولت را باید در نامتوازن بودن سیاست داخلی جست و جو کرد. بر این اساس، آنان مهم‌ترین دستور کار دولت در دو سال باقی مانده را، تعامل با ارکان حاکمیت می‌دانند، کلیدی که می‌تواند قفل‌های سیاست خارجی یا اقتصاد کشور را بگشاید.