مسابقه کیمیا علیزاده و ناهید کیانی را می توان علاوه بر منظر رویداد ورزشی،با نگاه دیپلماسی نیز مورد توجه قرار داد و بستری برای تبدیل تهدیدها به فرصت ها فراهم نمود. بازی و رقابتی که دل هر ایرانی را بنوعی به لرزه درآورد و با خلق پارادوکس های عدیده ، شرایط را برای تصمیم گیری منجر به افزایش وفاق ملی ، فراهم نمود. دکتر عارف، معاون اول رئیس جمهور هم در این خصوص بیان داشت که، به ورزشکاران عزیز کشورمان تبریک می‌گویم که در المپیک در دو صحنه پیروز شدند یکی صحنه رقابت بود که در خیلی از موارد ما برای اولین بار ، به این پیروزی رسیده بودیم. فراتر از آن در صحنه اخلاق بود که آدم احساس غرور می‌کرد؛ انسان وقتی رفتار و کردار ورزشکاران را نسبت به جوانان هموطن خود می‌دید، جوانانی که به هر دلیلی تصمیم به مهاجرت گرفتند که حق هر فرد است و .... . بنظر می رسد که با توجه به ترشی و شرینی های پیش آمده ، وقت برگشت کیمیا باشد. کیمیای عزیز، به خانه ات برگرد.

رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان نامه اعتراضی شدیداللحنی در این زمینه برای توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک ارسال کرد. در بخشی از نامه آمده است: مطلع باشید که به ملایی پیغام و اطمینان داده‌ام هیچ تهدیدی متوجه شخص وی و خانواده‌اش نبوده و نخواهد بود و ضمانت می‌کنم که همچون یک قهرمان در ایران با آغوشی باز مورد استقبال قرار خواهد گرفت.»