یکی از مشکلات موجود در بازار ارتباطات، وجود سیم کارت های بدون هویت بوده که فضای مناسبی را برای انواع تخلفات فراهم می کند. البته باید توجه داشت که سیم کارت بدون هویت وجود خارجی نداشته و همه سیم کارت ها هویت دارند. اما به روش هایی مثل درخواست صدور سیم کارت بنام افراد کیس آسیب و حاشیه ای جامعه به تعداد زیاد ، سیم کارت های جایزه که توسط دوستان دست به دست می شود و سیم کارت های توریستی ( سه سیم کارت که بعد از مثلا یک ماه، دو عدد از آن قابلیت سو استفاده دارند)، دسترسی به سیم کارت های بدون هویت میسر می شود. این سیم کارت ها از طریق دکه ها قابلیت خرید و فروش دارند و عموما برای تماس های خاص ، مزاحمت، کلاهبرداری ، کارهای خلاف ، تبلیغات گسترد و مواردی همانند مورد استفاده قرار می گیرند. سیم کارت های بدون هویت از دو منظر امنیتی و سو استفاده منجر به کلاهبرداری، مخاطرات شدید دارند که باید بدان ورود کرد. سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در سه مرحله، اقدام به جمع آوری 30 میلیون سیم کارت بدون هویت نموده است .

ایرانی‌ها بیشتر از مردم تمام مناطق جهان سیم کارت دارند و جالب است که این اشتهای سیری‌ناپذیر برای خرید سیم کارت نه تنها مهار نشده که فعالان بازار سیم کارت می‌گویند در دوره شیوع کرونا تقاضا برای خرید سیم کارت افزایش داشته است.

فعالان بازار سیم‌کارت می‌گویند گران‌ترین سیم‌کارت‌ها در بازار آزاد سیم‌کارت‌هایی هستند که صفر و یک بیشتری دارند. جالب است بدانید قیمت این سیم‌کارت‌ها گاهی تا ٨٠٠ میلیون تومان می‌رسد.