اگرچه شاخص رفاه در ایران نسبت به بسیاری از کشورها خوب است اما به خاطر عدم نظارت بر نحوه توزیع یارانه و همچنین توزیع ناعادلانه این یارانه ها که عمدتاً یارانه سوخت است، این رفاه در اختیار جامعه محدودی از مردم قرار گرفته است؛ از همین رو بهتر است یارانه سوخت مستقیماً به جیب مردم سرازیر شود تا در کنار تخصیص یارانه عادلانه، سطح رفاه همه مردم به یک نسبت بالا برود.

دولت سالانه به ازای هر ایرانی مبلغی بالغ بر ۱۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان یارانه پنهان پرداخت می‌کند که برای درک بزرگی آن کافی است با رقم نزدیک به ۵۵۰ هزار تومانی میزان یارانه نقدی پرداختی مقایسه کرد.