ایران همواره به روسیه به عنوان شریک استراتژیک نگریسته و در بحران اوکراین هم از نظر تسلیحاتی با روسیه هم‌کاری کرده است. از ایران نیز در ادبیات سیاسی مسکو به عنوان شریک استراتژیک نام برده می‌شود، اما روسیه عملا در هیچ کدام از بحران‌هایی که متوجه تهران بوده به عنوان شریک ایران کاری از پیش نبرده است. مثلا در ارتباط با پرونده‌ی هسته‌ای اگرچه در مواضع رسمی از دستیابی ایران به انرژی صلح آمیز هسته‌ای حمایت کرده، اما هیچ‌گاه در برابر غرب و علیه منافع غرب برای ایران هزینه‌ای پرداخت نکرده است. ایران همیشه با مواضع پوتین در پرونده‌ی سوریه، عراق یمن و دیگر ماجرا‌های منطقه هم‌سو و هم‌راستا بوده است و به همین خاطر نیز هزینه‌های گزافی را به دوش ملت خود گذاشته است؛ هزینه‌های فروانی که میوه‌های آن نصیب روسیه شده است. اما اکنون روسیه بخاطر فرار کردن از انزوای سیاسی علی‌رغم توهین‌های مکرر کشور‌های عربی به تهران، چنین موضعی را خلاف تمامیت ارضی ایران اتخاد می‌کند.

ماجرای کاهش فروش نفت ایران در بازارهای بین‌المللی که توسط آمریکا برنامه‌ریزی شد، در آستانه یک‌سالگی قرار دارد.