عربشاهی هم رفت. یکی از آن نسل غول های تاریخ نقاشی و مجسمه‌سازی مدرن ایران. اگر چه مرگ او هم در تمایز با دیگران رقم خورد. او هم در سکوت و نابهنگامی رفت. اما این نوشته فراتر از ماتم یک تن بر عزیزِ ازدست‌رفته است. این نوشته در پی برساختن ایماژی از آینده است. در پسِ این فضای دیستوپیایی، باید سوژگی را تا تکوین نهایی امر نو ادامه داد. از هنر عربشاهی باید نوشت.از راهی که او برای نقاشی و مجسمه‌ سازی گشود باید گفت؛ چشم باید بست بر سرنوشت غم‌بار آثارش و البته برخی بی‌اخلاقی‌ها که در حقش شد و سال ها گوشه‌ نشینش کرد.

مسعود عربشاهی، نقاش و مجسمه‌ساز ایرانی در سن ۸۴ سالگی بر اثر عارضه قلبی - ریوی دار فانی را وداع گفت.او یکی از نقاشان پیشرو و از شاخص‌ترین هنرمندان مفهومی ایران بود.عربشاهی با داشتن دهه‌ها تجربه کار در زمینهٔ نقش برجسته و کارهای اجرایی بر نمای ساختمان‌ها، همراه با تکنیک منحصر به‌فرد خود در اجرای سالن‌های کنفرانس که شهرت جهانی دارد، در ایران و سایر کشورها کارهای اجرایی بزرگی را انجام داده‌ است.