برای جبران کسری‌های بودجه، تمایل به استفاده حداکثری از بازار انحصاری دلار در دولت‌های مختلف وجود داشته و دارد. کسب درآمد به قیمت استثمار داخلی مردم و به بهانه ارزآوری و افزایش صادرات. باید پرسید که ایران بغیر از مواد معدنی و نفتی و پتروشیمی، واقعا چه مزیت صادراتی خاص دارد؟ ثانیا باید پرسید که افزایش قیمت نجومی ایجاد شده ناشی از افزایش قیمت کالای صادراتی، آیا برای مردم قابل تحمل است؟ آیا دولت مردان این سطح فشار را می‌بینند؟ افزایش قیمت دلار از یک سطحی به بالاتر، شمشیر دو لبی است که با شدت بیشتر و به حد وسیع‌تر و سریع تر، گلوی خود دولت‌ها را می‌برد. آیا متوجه هستیم! چرا سیاست‌های نثبیت نرخ ارز اجرا نمی‌شود؟ چرا بیمه ارزی در کشور پیاده سازی نمی‌شود؟

دلار پس از ۵ کاهش متوالی، روز یکشنبه توانست نفسی بکشد و با یک اصلاح قیمتی در مسیر افزایشی قرار بگیرد. دلار یکباره با سرعت زیادی نزولی شد و به کف سال ۹۹ یعنی محدوده ۱۵ هزار و ۳۰۰ تومانی برخورد کرد. هر قدر از ابتدای سال فاصله بگیریم و مرزها بازتر شوند و تجارت بیشتر شود، تقاضای ارزی فزونی خواهد گرفت و به تبع آن قیمت‌ها دچار افزایش خواهد شد.

آیا بانک مرکزی ایران سیاستهای ارزی مناسبی اتخاذ کرده و آنطور که عبدالناصر همتی می گوید بانک مرکزی آمریکا را شکست داد و اجازه نداد نرخ دلار به ریال ایران جهش داشته باشد. این ادعای رییس بانک مرکزی را هیچ اقتصاد دان و فعال اقتصادی خارج از نفوذ دولت تایید نمی کند و هنوز اتفاق بنیادین در سیاست ارزی رخ نداده است.