شاهدهستیم که با فروریزش ارزش پول ملی، گرایش بالایی به بحث صادرات محصولات کشاورزی می‌شود. این در حالی است که بخشی از مزیت صادراتی محصولات کشاورزی در ایران وابسته به کارگر، انرژی و نهاده‌های ارزان قیمت بوده است. با حذف تدریجی  نهاده ارزان قیمت و بالا بودن هزینه حمل ونقل، بسته بندی و نگهداری در ایران، همچنین بحث اولویت امنیت غذایی و مداخلات بالای تعرف‌های دولت‌ها در بحث صادرات کاهش تدریجی سرکوب قیمت‌های مواد غذایی در کشور، بحث صادراتمحصولات کشاورزی محدود گردیده و عموما گرایش به سمت محصولات خاص و محصولات فراوری شده خواهد داشت.

علی رغم رشد ۳۰ تا ۵۰ درصدی تولید محصولات باغی نسبت به سال قبل، مسئولان ذی ربط برنامه‌ای برای توسعه صادرات ندارند که این امر چالش‌های جدی به دنبال خواهد داشت.