در کتاب اقتصاد کوچه نوشته مجید پورشافعی، در دوره مظفرالدین شاه یکی از تدابیر دولتیان برای مقابله با گرانی گندم و نان پرداخت یارانه نان به مردم بود. از آنجا که بهای گندم به خرواری ۲۰ تومان و حتی بالاتر رسیده بود، به فرمان مظفرالدین شاه مقرر گردید دولت گندم را از قرار خرواری ۲۰ تومان خریداری نماید و به نانوایان به بهای ۱۰ تومان بفروشد تا مرم بتوانند یک من نان را از نانوایی ها به بهای یک قران بخرند. بررسی ها نشان می دهد در این دوره ۲۰۰ هزار تومان به امر یارانه مردم اختصاص یافت تا نان ارزان به دست مردم برسد. تجربه بلوای نان در عهد ناصرالدین شاه که به اعدام کلانتر پیر پایتخت انجامید، پیش چشم دربار سلطنتی تهران بود. در این دوره دولت برای پایین آوردن بهای مواد خوراکی اعلامیه ای صادر کرد که عینا در اینجا نقل می شود.