در سال‌های اخیر، بخش قابل توجهی از تسهیلات بانکی نه به سمت تولید و توسعه، بلکه به شرکت‌های صوری و واسطه‌گر منتقل شده که اغلب با هدف فرار از بازپرداخت و کسب سود از بازارهای غیرمولد شکل گرفته‌اند.این شرکت‌ها با ورود به حوزه‌هایی چون ارز، طلا، مسکن و واردات، نه‌تنها کمکی به اقتصاد ملی نکرده‌اند، بلکه تعادل بازار را بر هم زده و سرمایه را از چرخه تولید خارج کرده‌اند.برخی بانک‌ها از جمله پارسیان و آینده، منابع کلانی را به پروژه‌هایی اختصاص داده‌اند که هیچ‌گاه عملیاتی نشده‌اند یا توسط شرکت‌هایی دریافت شده‌اند که فاقد شفافیت مالی و سوابق معتبر بوده‌اند. دریافت تسهیلات با وثایق صوری، جعل اسناد و اتکای این شرکت‌ها به روابط پشت‌پرده با مدیران بانکی، به شکل‌گیری حجم عظیمی از دارایی‌های سمی و تضعیف ظرفیت اعتباری بانک‌ها منجر شده است.

بعد از اینکه شوک ارزی تحمیل شد، اعلام کردند که چون تورم ایجاد شده، باید نقدینگی خلق شود. بعد از خلق نقدینگی هم نرخ ارز را بالا بردند. مدت‌هاست که این چرخه معیوب در اقتصاد تکرار می‌شود تا پولدارها، پولدارتر و نیروی کارِ کارگران، ارزان‌تر شود.