داغ آتش نگاهت با دستان کوچک ملتمسانه ات را در این روزگار آشفته پر از هیچ با کدام قلم می‌توان نگاشت، قاب صورت قشنگت، مبین بی‌توجهی به آسیب‌های اجتماعی و محرومیت از حقوقی است که باید تامل کرد، تو آرزو می کنی خیابانهای پر از شلوغ و چهار راه‌های همیشه چراغ قرمز را و ما عبور از تو را. تو رویای کودکی‌ ات را مدام در خیابانهای شهرم دخیل بستی و من ...؟