هر حکومتی که بتواند چنین رفاه و آسایش و آرامش و سروری جهانی در حوزه اقتصاد برای مردمش فراهم کند اگر در پاره‌ای مسائل هم سخت گیری کند کسی ککش نمی‌گزد و اساسا متوجه چنین سخت گیری نمی‌شود و یا آن را در ازای رفاه و آسایشی که دارد نادیده می‌گیرد. این‌ها البته به معنی بی نقص بودن چین نیست و اساسا هدف از این نوشته تعریف و تمجید از چین و نکوهش ایران و مسئولان خودی نیست، بلکه صرفا توصیه به یادگیری و رعایت انصاف در سخن گفتن با مردم و شاهد مثال آوردن برای آن‌ها است.

محمود سریع القلم: لازم است که در ابتدا نکاتی در رابطه با مثلثِ آمریکا، روسیه و چین را مرور کنیم. مبنای قدرت در جهان ثروت و مازاد ملی است و به میزانی که این سه قدرت، ثروت و مازاد ملی تولید کنند، می‌توانند آن را به قدرت نظامی و سیاسی تبدیل کنند. در دهه‌های اخیر سطحِ قدرتِ آمریکا تغییر پیدا نکرده، اما سطح ِقدرت چین و روسیه متحول شده است. آمریکا همچنان با ۲۱ تریلیون دلار تولید ناخالص ملی، اقتصاد اول جهان است. قدرت نظامی، قدرت علمی و فن آوری، قدرت نوآوری و توان شرکت‌های آمریکایی برای حضور در صحنۀ جهانی، همچنان در جایگاه نخست قرار دارد. اما در پانزده سال گذشته، چین توانسته با حدود ۱۵ تریلیون دلار تولید نا خالص ملی و سه تریلیون دلار ذخایر ارزی به قدرت دوم اقتصادی جهان تبدیل شود. امروز حداقلِ حجم مبادله اقتصادی هرکشوری درجهان با چین، بیست درصد است و این حجم تجارت در برخی کشور‌ها تا هشتاد درصد هم می‌رسد.

«نیل کیمبرلی تحلیلگر اقتصاد کلان و بازار‌های مالی می‌نویسد غرب سال‌ها خیال می‌کرد که روابط نزدیک‌تر با پکن موجب لیبرال شدن اش می‌شود، اما این نگاه در حال تغییر است. انتقاد از چین یکی از موضوعاتی است که هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات آمریکا، بر سر آن اتفاق نظر دارند، و البته وضع مالیات بر کربن بر کالا‌های وارداتی از چین، توسط اتحادیه اروپا ممکن است ضربه سختی بر اقتصاد چین وارد کند».

سفیر جمهوری اسلامی ایران در چین با اشاره به توانمندی ها و ظرفیت های همکاری میان دو کشور گفت: ایران و چین به عنوان دو کشور دوست، روابط نزدیک و رو به توسعه ای دارند و تقویت این روابط همزمان با هفتادمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین یکی از اولویت های دو کشور است.