تشکیلات امنیتی یک کشور بلاشک می‌توانند اثرات معناداری را در روند توسعه‌ای و جایگاه نظامات سیاسی در طیفی از تجلی در قالب هسته سخت تا دیده بان-ناظر-هادی توسعه و ارتقا نظامات سیاسی داشته باشند. شرط کارآمدی تشکیلات امنیتی وجود سه گانه، نظارت‌های لایه‌ای ملموس، به روز بودگی نیرو‌ها و سازمان و در نهایت بحث استفاده از کادر وفادار است. تعادل پویای این سه شرط را می‌توان نخستین آزمون قضاوت درباره موفقیت عملکردی مدیران ارشد امنیتی دانست و خروج از این تعادل را هم می‌توان بسترسازی فساد تدریجی در سیستم‌های امنیتی تلقی کرد. فسادی که نه تنها ارکان توسعه‌ای یک کشور را متاثر می‌کند، بلکه در حدی بیشتر، باعث تضعیف و سقوط نظامات سیاسی خواهد شد. آیا می‌توان انکار نمود که پهلوی دوم، یکی از بدترین ضربات منجر به سقوط خود را از دو مقوله هسته سخت (تبدیل ساواک به نظام استبداد ورزی داخلی) و کم توجهی به توسعه متوازن (حاکمیت عدم توازن در روند توسعه‌ای کشور و غفلت از ابعاد اجتماعی- فرهنگی و سیاسی توسعه)، خورد؟ در گزارش مرکز مطالعات استراتژیک بگین-سادات (The Begin–Sadat Center for Strategic Studies) که اندیشکده اسرائیلی وابسته به دانشگاه بارایلان است، آمده که: یکی از دلایل اصلی ضعیف بودن برنامه‌های اطلاعاتی و مشخصاً ضدجاسوسی ایران این است که رژیم اصرار دارد افراد را بر اساس وفاداری به انقلاب و نظام به کار گمارد، نه بر اساس دانش و مهارت. سوال اینجاست که آیا این گزاره در مورد تشکیلات امنیتی کشور ما، قابل استفاده و استناد می‌باشد یا خیر؟ موضوعی که ضرورت دارد، بخش‌های نظارتی درون دستگاهی تشکیلات امنیتی کشور و همچنین شورای عالی امنیت ملی، تمرکز خاصی روی آن داشته باشند.

زخمی کردن انقلاب ها در قالب دمیدن به کوره دشمنی دائمی، خط مشی اصلی آمریکا در قرن بیستم بوده که این پروژه در قرن بیست و یک با امنیتی سازی ادامه یافته است. از نظر آمریکا احیای دشمنی و امنیتی سازی، اصل اساسی برای ایجاد اختلال در تحقق آرمان ها و وعده های انقلابیون بوده و تقلیل هویت انقلابی به دشمن انقلاب، خود دمیدن به کوره نظریه دشمن دائمی و امنیتی سازی آمریکا و غرب بوده است.در بعد از انقلاب، مواجهه با وضعیت اضطراری یعنی جنگ و ترور، به سیاست های جناحی و شکل گیری دولت استثنایی تقلیل یافت و به طرز ناخواسته ای به آن ها دامن زده، امنیت را در این چارچوب تعریف کرد و از آن پس بر اساس منافع دولت استثنایی استمرار یافت. پیامد تداوم چنین وضعیتی هم مشخص است. تقویت نفوذ، با افتادن در تله امنیتی سازی، تقویت اسلام مناسکی و تضعیف اسلام گفت و گویی . سوال اینجاست که آیا جمهوری اسلامی ایران ، مخاطرات نهفته در این نگاه را بخوبی تبیین نموده و حساسیت های لازم برای مقابله با آن را دارد؟

صادق محصولی، دبیرکل جبهه پایداری گفت: یکی از مشکلاتی که در عالم سیاست وجود دارد، موضوع نفود است و متاسفانه در انقلاب اسلامی نتوانستیم با این موضوع به خوبی مقابله کنیم. یک نمونه همین نفوذ این است که دشمنان به گونه ای عمل می‌کنند که مسئولین کشور دچار اشتباه محاسباتی شوند. به طور مثال برجام یک اشتباه محاسباتی مسئولین آن دوره بود و ... . خدمت آقای محصولی باید عرض شود که در جمهوری اسلامی نتوانستیم با نفوذ ، نفاق و رانت مقابله کنیم که ان شاالله در گام دوم انقلاب، سربازان کوچک علی ، تا جای ممکن ، ریشه هر سه را خواهند کند . بگو آمین آقای محصولی.

ناکارآمدی یکی از حیطه‌هایی است که اگرچه موجب اضرار بسیاری به آبروی نظام و معیشت مردم طی سال‌های گذشته شد لکن عملا از حیث برخورد امنیتی با هیچ مانعی مواجه نبود. کما اینکه همچنان هم نیست!وزیر اطلاعات چند روز قبل نیز در سخنانی با تکرار همین معنا گفته بود: دستگاه‌های نظارتی، اطلاعاتی و امنیتی ناکارآمدی را رصد کرده و در کنار مقابله با نفوذ و فساد مقابله با ناکارآمدی را در دستور کار داده‌اند. ورود نیرو‌های امنیتی به عرصه مبارزه با ناکارآمدی از آن حیث واجد اهمیت ویژه است که «ناکارآمدی» الزاما یک مسئله‌ی مشابه با سایر دستور کار‌های وزارت اطلاعات نیست.

وزیر اطلاعات از دستگیری و انهدام بیش از 20 تیم تروریستی در سالی که گذشت خبر داد.