جوان‌ها نیاز‌های خاص دوره رشد بدنی و ذهنی و اجتماعی خود را دارند، به‌عنوان مثال، به زندگی و امنیت و کار، به آموزش با کیفیت، به دوستی و به عشق نیاز دارند؛ طالب سبک زندگی و خود را بیان کردن و داشتن اوقات فراغت مناسب و هویت‌جویی‌های خاص هستند...

«انسداد تدريجي روزنه‌هاي اميد»، «جواني از دست رفته» و غلبه «معاش بر دانش»؛ دهه شصتي ها را به ترجيح واقع گرايي افراطي واداشته است، آنان به عنوان تشکيل دهنده متورم ترين بخش از هرم جمعيتي، سرمايه‌اي هستند که حتي ارزشي فراتر از منابع طبيعي دارند اما بر اثر سياست ناديده انگاري، به حاشيه رانده شدند و پيش بيني مي شود با شتاب پيشرونده جمعيت سالمندان، دوران کهنسالي شان، مقدمه بحراني بزرگتر باشد.