دولت کانادا اخیرا سیاست جدیدی درباره تامین مالی تحقیقات در زمینه «فناوری‌های حساس» اعلام کرده که نگرانی‌هایی در جامعه آکادمیک در ایران برانگیخته است. بسیاری در شبکه‌های اجتماعی تصور کردند این قانون به معنای تحریم دانشجو‌های دانشگاه‌های ایران است. بر اساس این تصمیم، اگر موسسات آموزشی و دانشگاه‌های کانادایی برای انجام تحقیق روی «فناوری‌های حساس» با بعضی موسسات چینی، ایرانی و روسی در ارتباط باشند، از وام دولتی محروم خواهند شد.

حامیان پذیرش کنوانسیون در ایران، هموار شدن مسیر پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی(WTO) و تضمین حقوق مولفین ایرانی در خارج را دلیل حمایتشان میدانند. اما مخالفان معتقدند واردات علمی ادبی ما بمراتب بیشتر از صادرات بوده، همچنین در وضعیت تحریم که نیازمند رفع عمده نیازمندی های علمی در داخل (یا مسیر غیررسمی) هستیم، با قانون کردن انحصار کشورهای صاحب علم، عملا توسعه کشور مختل و بهانه برای فشار و تنبیه ایران توسط سازمان ملل فراهم می‌شود.