مشکل اکثریت قریب به اتفاق ما این است که درست نفس نمی کشیم. بدین ترتیب، هر چند در تمام عمرمان نفس می کشیم ولی کم پیش می آید که ریه هایمان واقعاً از هوا پر و خالی شود.

تقریباً تمام فکر کردن‌ها و رویاپردازی‌های غیرارادی نوعی صدای ذهن هستند. این نوعی صدای پس‌زمینه است که در همه کارهایمان اخلال ایجاد می‌کند. ما هیچوقت در زمان حال نیستیم. همیشه به چیزی دیگر فکر می‌کنیم به جای اینکه روی کاری که آن لحظه انجام می‌دهیم تمرکز کنیم. اگر همیشه به چیزی دیگر فکر کنیم، هیچوقت از زمان حال لذت نخواهیم برد.