آدم‌ها اینجا با هم حرف نمی‌زنند. هرکس سرش به‌کار خودش است. ذهنش درگیر مراحلی است که باید از سر بگذراند؛ همین هم به چهره‌ها حالتی متفکر و صبور می‌دهد. اگر تصادفی آشنایی هم ببینند، نهایتش یک گفت‌و‌گوی کوتاه صورت می‌گیرد و بعد دوباره سکوت. راننده باید با ماشین بماند و همراهانش با کیف دستی و چمدان از سمت مسافران بروند. می‌توانند چمدان‌ها را هم در ماشین بگذارند، اما ممکن است موقع ارزیابی کمی وقت‌گیر شود. همه دلشان می‌خواهد زودتر کارشان راه بیفتد و بی‌اعصاب‌خردی از مرز بگذرند.