برخی از متفکران حوزه سیاستگذاری عمومی براین باورند، پیش از آنکه یک کشور آرمان، چشم‌انداز و هدف برای توسعه داشته باشد، باید الگو یا پارادایم مسلط رشد و توسعه خود را مشخص کند.برخی هم داشتن آرمان و چشم‌انداز توسعه را مقدم بر الگوی توسعه می‌دانند.برخی هم اصولاً باوری به الگوی‌های رشد و توسعه با محوریت دولت ندارند و می‌گویند که سازوکارهای مبتنی بر بازاراست که مسیر رشد، پیشرفت و آبادانی را نشان می‌دهد.این مناظره‌های نظری زمانی برای کشورما اهمیت پیدا می‌کند که با گذر از 7 برنامه توسعه و صرف منابع مادی و معنوی بسیار، کشور همچنان در مسیر ناهموار رشد و توسعه اقتصادی قرار دارد.