مرجان شیخ‌الاسلامی در کانادا حضور دارد. کشوری که روابط دیپلماتیک آن با ایران قطع و دو کشور سفارت‌هایشان تعطیل است. برخی رسانه‌ها به کانادا لقب بهشت کلاهبرداران ایران را دادند. این لقب بیش از این که به کلاهبرداران خرده‌پا اشاره داشته باشد، به حضور طولانی‌مدت محمودرضا خاوری رئیس پیشین بانک ملی ایران و متهم پرونده اختلاس سه هزار میلیارد تومانی مربوط می‌شود که از ۱۳ سال پیش و به دنبال فرار از ایران در کانادا ساکن است.

فرآیند تجاری ما، به گونه‌ای است که بوروکرات‌های دولتی به جای مردم تصمیم می‌گیرند که چه کالایی وارد شود، چقدر وارد شود و حتی چه کسی این واردات را انجام دهد. به جای مردم تصمیم می‌گیرند خودرو وارد نشود. به جای مردم تصمیم می‌گیرند خانواده‌ها از لوازم خانگی خارجی استفاده نکنند. به جای مردم تصمیم می‌گیرند فلان برند گوشی تلفن همراه در ایران به فروش نرسد. به جای مردم تصمیم می‌گیرند چقدر ارز برای چای تخصیص یابد. به جای مردم تصمیم می‌گیرند که قیمت ارز برای واردات و صادرات چقدر باشد. جالب آن است که دولت برای جلوگیری از تبعات و فساد این «به جای مردم تصمیم گرفتن» از خود مردم مالیات می‌گیرد تا نهادهای نظارتی عریض و طویلی را به‌وجود آورد که در نهایت آنان مانع فساد نیز نمی‌شوند. سوال اما این است که چرا مردم باید مالیات دهند تا بوروکرات‌های دولتی جای آنان تصمیم بگیرند و در نهایت فساد هم رخ دهد؟

آنقدر آسیب های قیام روحانی علیه وحدت به جامعه رسیده است که مشاور وی سعی دارد برای جلوگیری از ایجاد تنش به جای رئیس جمهور، دست به دامن قوه قضائیه شود.