اواخر آبان ۹۶ در خیابان خیام و چراغ‌برق تهران چادر پیدا نمی‌شد؛ چون همراه با مایحتاج عمومی و کانکس‌ها در ترافیک سرپل ذهاب گیر کرده بودند. حالا دو سال از آن زلزله می‌گذرد و اکنون روستا‌هایی در آذربایجان شرقی میزبان بیدارباش تلخ زلزله‌اند. بالطبع شهروندان سقف و سرپناه را به کانکس و چادر ترجیح می‌دهند و برای همین پس از اندکی، پی بازسازی خانه می‌روند، اما وضعیت آنان که خانه و زمینی ندارند یا مستأجرند، سخت‌تر است. حال دو سال پس از زلزله سرپل ذهاب یکی از زخم‌های صورت شهر، سه کمپ ۲۰۰ خانواری است پر از چادر و کانکس. انگار قرار نیست این ۶۰۰ خانوار سامان بگیرند.

فرماندار سرپل‌ذهاب گفت: حدود ۱۰ هزار واحد تعمیر شده‌اند که در این واحدها حمام و سرویس‌های بهداشتی سالم است. برخی مردم روز را در این واحدها می‌گذرانند و به دلیل روابط قومی و عاطفی مردم، امکان استفاده دیگر افراد از این واحدها وجود دارد. به نظرم تا الان در حوزه شبکه بهداشت مورد خاصی مشاهده نشده و گزارشی نیز به ما نرسیده است که اوضاع بحرانی‌تر از وضعیت شهرهای غیر زلزله‌زده باشد، البته اگر شکل زندگی مردم به این صورت وارد فصل گرما شود، قطعا با مشکل مواجه خواهند شد.

پس از گذشت بیش از دو ماه از وقوع زلزله در غرب استان کرمانشاه شهر سرپل‌ذهاب همچنان با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند.