اواخر آبان ۹۶ در خیابان خیام و چراغ‌برق تهران چادر پیدا نمی‌شد؛ چون همراه با مایحتاج عمومی و کانکس‌ها در ترافیک سرپل ذهاب گیر کرده بودند. حالا دو سال از آن زلزله می‌گذرد و اکنون روستا‌هایی در آذربایجان شرقی میزبان بیدارباش تلخ زلزله‌اند. بالطبع شهروندان سقف و سرپناه را به کانکس و چادر ترجیح می‌دهند و برای همین پس از اندکی، پی بازسازی خانه می‌روند، اما وضعیت آنان که خانه و زمینی ندارند یا مستأجرند، سخت‌تر است. حال دو سال پس از زلزله سرپل ذهاب یکی از زخم‌های صورت شهر، سه کمپ ۲۰۰ خانواری است پر از چادر و کانکس. انگار قرار نیست این ۶۰۰ خانوار سامان بگیرند.